ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១០

ធម៌​ជា​អព្យាក្រឹត ប្រកបដោយ​សុខវេទនា អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​មិនមែន​ជាអកុសល មិនមែន​ប្រកបដោយ​សុខវេទនា ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ មាន​វារៈ២។ ធម៌​ជាកុសល ប្រកបដោយ​សុខវេទនា អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​មិនមែន​ជា​អព្យាក្រឹត មិនមែន​ប្រកបដោយ​សុខវេទនា ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ ធម៌​ជាអកុសល ប្រកបដោយ​សុខវេទនា អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​មិនមែន​ជា​អព្យាក្រឹត មិនមែន​ប្រកបដោយ​សុខវេទនា ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ មាន​វារៈ២។ ធម៌​ជាអកុសល ប្រកបដោយ​សុខវេទនា អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​មិនមែន​ជាកុសល មិនមែន​ប្រកបដោយ​សុខវេទនា​ផង មិនមែន​ជា​អព្យាក្រឹត មិនមែន​ប្រកបដោយ​សុខវេទនា​ផង ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ មាន​វារៈ១។ ធម៌​ជាកុសល ប្រកបដោយ​សុខវេទនា អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​មិនមែន​ជាអកុសល មិនមែន​ប្រកបដោយ​សុខវេទនា​ផង មិនមែន​ជា​អព្យាក្រឹត មិនមែន​ប្រកបដោយ​សុខវេទនា​ផង ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ មាន​វារៈ១។ ធម៌​ជា​អព្យាក្រឹត ប្រកបដោយ​សុខវេទនា អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​មិនមែន​ជាកុសល មិនមែន​ប្រកបដោយ​សុខវេទនា​ផង មិនមែន​ជាអកុសល មិនមែន​ប្រកបដោយ​សុខវេទនា​ផង ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ មាន​វារៈ១។
ថយ | ទំព័រទី ១៩៩ | បន្ទាប់
ID: 637833336436504567
ទៅកាន់ទំព័រ៖