ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១០


នកុ​សល​ត្តិ​កន​ឧបា​ទិ​ន្នុ​បាទា​និ​យត្តិ​កៈ
កុសល​ត្តិ​កឧបា​ទិ​ន្នុ​បាទា​និ​យត្តិ​កៈ


 [៩០៩] ធម៌​មិនមែន​ជាកុសល មិនមែន​មានកម្ម​ប្រកបដោយ​កិលេស មាន​តណ្ហា​ជាដើម កាន់​យក​ហើយ និង​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​ឧបាទាន ជា​បច្ច័យ នៃ​ធម៌​ជា​អព្យាក្រឹត មានកម្ម​ប្រកបដោយ​កិលេស មាន​តណ្ហា​ជាដើម កាន់​យក​ហើយ និង​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​ឧបាទាន ដោយ​អារម្មណ៍​ប្ប​ច្ច័​យ។
 [៩១០] ក្នុង​អារម្មណ​ប្ប​ច្ច័​យ មាន​វារៈ៦។
 [៩១១] ធម៌​ជា​អព្យាក្រឹត មានកម្ម​ប្រកបដោយ​កិលេស មាន​តណ្ហា​ជាដើម មិន​កាន់​យក​ហើយ តែ​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​ឧបាទាន អាស្រ័យ​នូវ​ធម៌​មិនមែន​ជាកុសល មិនមែន​មានកម្ម​ប្រកបដោយ​កិលេស មាន​តណ្ហា​ជាដើម មិន​កាន់​យក​ហើយ តែ​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​ឧបាទាន ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ។
 [៩១២] ក្នុង​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ មាន​វារៈ៥។
 [៩១៣] ធម៌​ជាកុសល មានកម្ម​ប្រកបដោយ​កិលេស មាន​តណ្ហា​ជាដើម​មិន​កាន់​យក​ហើយ តែ​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​ឧបាទាន ពឹងផ្អែក​នឹង​ធម៌​មិនមែន​ជាកុសល មិនមែន​មានកម្ម​ប្រកបដោយ​កិលេស មាន​តណ្ហា​ជាដើម មិន​កាន់​យក​ហើយ តែ​ជា​ប្រយោជន៍​ដល់​ឧបាទាន ទើប​កើតឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ប្ប​ច្ច័​យ។
ថយ | ទំព័រទី ២០៤ | បន្ទាប់
ID: 637833337774365659
ទៅកាន់ទំព័រ៖