ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១០
នោអាសវទុកនហេតុទុកៈ
អាសវទុកហេតុទុកៈ
[១៤០០] ធម៌ជាអាសវៈ ជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអាសវៈ មិនមែនជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៣។ ធម៌ជាអាសវៈ ជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាមិនមែនជាអាសវៈ មិនមែនជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ១។ ធម៌ជាអាសវៈ ជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអាសវៈ មិនមែនជាហេតុផង មិនមែនជាមិនមែនជាអាសវៈ មិនមែនជាហេតុផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ១។
[១៤០១] ក្នុងហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៥។
[១៤០២] ធម៌មិនមែនជាអាសវៈ មិនមែនជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអាសវៈ មិនមែនជាមិនមែនជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ ធម៌មិនមែនជាអាសវៈ មិនមែនជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាមិនមែនជាអាសវៈ មិនមែនជាមិនមែនជាហេតុ ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៣។ ធម៌មិនមែនជាអាសវៈ មិនមែនជាហេតុ អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអាសវៈ មិនមែនជាមិនមែនជាហេតុផង មិនមែនជាមិនមែនជាអាសវៈ មិនមែនជាមិនមែនជាហេតុផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ។ មានវារៈ៥។ សេចក្តីសង្ខេប។
ID: 637833379352559012
ទៅកាន់ទំព័រ៖