ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១១០
ធម៌ជាអព្យាក្រឹត អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអកុសលផង មិនមែនជាអព្យាក្រឹតផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ ធម៌ជាកុសលក្តី ជាអព្យាក្រឹតក្តី អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអកុសលផង មិនមែនជាអព្យាក្រឹតផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ៣។
[៦] ធម៌ជាអព្យាក្រឹត អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាកុសលផង មិនមែនជាអកុសលផង ទើបកើតឡើង ព្រោះហេតុប្បច្ច័យ មានវារៈ១។
[៧] ធម៌ជាអកុសល អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាកុសល ទើបកើតឡើង ព្រោះអារម្មណប្បច្ច័យ ធម៌ជាអព្យាក្រឹត អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាកុសល ទើបកើតឡើង ព្រោះអារម្មណប្បច្ច័យ។ ធម៌ជាកុសល អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអកុសល ទើបកើតឡើង ព្រោះអារម្មណប្បច្ច័យ ធម៌ជាអព្យាក្រឹត អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអកុសល ទើបកើតឡើង ព្រោះអារម្មណប្បច្ច័យ។ ធម៌ជាកុសល អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអព្យាក្រឹត ទើបកើតឡើង ព្រោះអារម្មណប្បច្ច័យ ធម៌ជាអកុសល អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអព្យាក្រឹត ទើបកើតឡើង ព្រោះអារម្មណប្បច្ច័យ។ ធម៌ជាអកុសល អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអកុសលផង មិនមែនជាអព្យាក្រឹតផង ទើបកើតឡើង ព្រោះអារម្មណប្បច្ច័យ។ ធម៌ជាកុសល អាស្រ័យនូវធម៌មិនមែនជាអកុសលផង មិនមែនជាអព្យាក្រឹតផង ទើបកើតឡើង
ID: 637833226742897857
ទៅកាន់ទំព័រ៖