ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១២

 [​២៤៧​]​ ​ភិក្ខុ​ ​ពោល​អួត​ឧត្ដរិមនុស្ស​ធម្ម​ ​ដែល​មិន​មាន​ ​ដែល​មិន​ពិត​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ប៉ុន្មាន​។​ ​ភិក្ខុ​ ​ពោល​អួត​ឧត្ដរិមនុស្ស​ធម្ម​ ​ដែល​មិន​មាន​ ​ដែល​មិន​ពិត​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ៣គឺ​ ​ភិក្ខុ​ ​មាន​សេចក្ដីប្រាថ្នា​លាមក​ ​មាន​សេចក្ដីប្រាថ្នា​គ្រប​សង្កត់​ហើយ​ ​ពោល​អួត​ឧត្ដរិមនុស្ស​ធម្ម​ ​ដែល​មិន​មាន​ ​ដែល​មិន​ពិត​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​បារាជិក​ ​ភិក្ខុ​និយាយ​កុហក​ថា​ ​ភិក្ខុ​ណា​នៅក្នុង​ ​វិហារ​របស់​អ្នក​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ជា​ព្រះ​អរហន្ដ​ ​កាលបើ​អ្នកស្ដាប់​ដឹង​ច្បាស់​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ថុល្លច្ច័យ​ ​បើ​ពុំ​ដឹង​ច្បាស់​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ភិក្ខុ​ពោល​អួត​ឧត្ដរិមនុស្ស​ធម្ម​ ​ដែល​មិន​មាន​ ​ដែល​មិន​ពិត​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ៣នេះឯង​។​ ​

​ចប់​ ​បារាជិក៤​។​


 ​[​២៤៨​]​ ​ភិក្ខុ​ ​ព្យាយាម​បញ្ចេញ​អសុចិ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ប៉ុន្មាន​។​ ​ភិក្ខុ​ ​ព្យាយាម​បញ្ចេញ​អសុចិ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ៣គឺ​ ​គិត​ព្យាយាម​ទាល់តែ​អសុចិ​ ​ឃ្លាត​ចេញ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​សង្ឃាទិសេស​ ​គិត​ព្យាយាម​ ​តែ​អសុចិ​មិន​ឃ្លាត​ចេញ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ថុល្លច្ច័យ​ ​គ្រាន់តែ​ព្យាយាម​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១២៨ | បន្ទាប់
ID: 636801537812289524
ទៅកាន់ទំព័រ៖