ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១២

 [​៣៥៤​]​ ​ភិក្ខុ​ដឹង​ហើយ​បិទបាំង​ទុ​ដ្ឋុ​ល្លា​បត្ដិ​ ​របស់​ភិក្ខុ​ផងគ្នា​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ១គឺ​ ​បាចិត្ដិយៈ​។​ ​
 [​៣៥៥​]​ ​ភិក្ខុ​ដឹង​ថា​ ​បុគ្គល​មាន​ឆ្នាំ​ខ្វះ​ពី២០​ ​ហើយ​ឱ្យ​ឧបសម្បទា​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ២គឺ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ក្នុង​ប្រយោគ​ដែល​ឱ្យ​ឧបសម្បទា​ ​លុះ​ឱ្យ​ឧបសម្បទា​ហើយ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​បាចិត្ដិយៈ​។​
 [​៣៥៦​]​ ​ភិក្ខុ​ដឹង​ហើយ​ ​បបួល​ដើរ​ផ្លូវ​ឆ្ងាយ​មួយ​ជាមួយគ្នា​នឹង​ ​ពួក​ឈ្មួញ​ដែលគេ​ចវាង​ឱ្យ​រួច​ពន្ធ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ២គឺ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ក្នុង​ប្រយោគ​ដែល​រៀបនឹង​ដើរ​ ​លុះ​ដើរទៅ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​បាចិត្ដិយៈ​។​
 ​[​៣៥៧​]​ ​ភិក្ខុ​បបួល​ដើរ​ផ្លូវ​ឆ្ងាយ​មួយ​ជាមួយនឹង​មាតុគ្រាម​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ២​ ​គឺ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ក្នុង​ប្រយោគ​ដែល​រៀបនឹង​ដើរ​ ​លុះ​ដើរទៅ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​បាចិត្ដិយៈ​។​ ​
 [​៣៥៨​]​ ​ភិក្ខុ​មាន​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​ដែល​សង្ឃ​បាន​សូ​ត្រ​សម​នុ​ភា​សន​កម្ម​ ​អស់​វារៈ៣​ ​ដង​ហើយ​ ​នៅតែ​មិន​លះបង់​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ២គឺ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ក្នុង​ខណៈ​សូ​ត្រ​ញ​ត្ដិ​ ​លុះ​ចប់​កម្មវាចា​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​បាចិត្ដិយៈ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៥៤ | បន្ទាប់
ID: 636801563872660092
ទៅកាន់ទំព័រ៖