ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១២

 [​៤៩៤​]​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​អាបត្ដិ៣​ ​ព្រោះ​បច្ច័យ​ ​គឺ​ការ​ពោល​នូវ​គុណ​នៃ​ ​ការបម្រើ​ដោយ​កាម​ចំពោះខ្លួន​ ​គឺ​ ​ភិក្ខុ​ពោល​នូវ​គុណ​នៃ​ការបម្រើ​ដោយ​ ​កាម​ចំពោះខ្លួន​ ​ក្នុង​សម្នាក់​នៃ​មាតុគ្រាម​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​សង្ឃាទិសេស​ ​ភិក្ខុ​ ​ពោល​នូវ​គុណ​នៃ​ការបម្រើ​ដោយ​កាម​ចំពោះខ្លួន​ ​ក្នុង​សម្នាក់​នៃ​បណ្ឌក​ ​(​ខ្ទើយ​)​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ថុល្លច្ច័យ​ ​ភិក្ខុ​ពោល​នូវ​គុណ​នៃ​ការបម្រើ​ដោយ​កាម​ ​ចំពោះខ្លួន​ ​ក្នុង​សម្នាក់​នៃ​សត្វតិរច្ឆាន​ ​(​ញី​)​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​។​
 ​[​៤៩៥​]​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ ​៣​ ​ព្រោះ​បច្ច័យ​គឺ​ការ​ប្រព្រឹត្ដ​និយាយ​ដឹកនាំ​ស្ដ្រី​ឱ្យ​បុរស​ ​ដឹកនាំ​បុរស​ឱ្យ​ស្ដ្រី​ ​គឺ​ភិក្ខុ​ទទួលពាក្យ​ផង​ ​ទៅ​និយាយប្រាប់​ផង​ ​ត្រឡប់​មក​ប្រាប់​វិញ​ផង​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​សង្ឃាទិសេស​ ​ភិក្ខុ​ទទួលពាក្យ​ផង​ ​ទៅ​និយាយប្រាប់​ផង​ ​តែ​មិន​ត្រឡប់​មក​ ​(​ប្រាប់​)​ ​វិញ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ថុល្លច្ច័យ​ ​ភិក្ខុ​គ្រាន់តែ​ទទួលពាក្យ​ ​តែ​មិនបាន​ទៅ​និយាយប្រាប់​ផង​ ​មិនបាន​ត្រឡប់​មក​ ​(​ប្រាប់​)​ ​វិញ​ផង​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​។​ ​
 [​៤៩៦​]​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​អាបត្ដិ៣​ ​ព្រោះ​បច្ច័យ​ ​គឺ​ការប្រើ​គេ​ឱ្យធ្វើ​កុដិ​ ​ដោយ​សូម​គ្រឿងឧបករណ៍​ដោយខ្លួនឯង​ ​គឺ​ភិក្ខុ​កំពុង​ប្រើ​ឱ្យ​គេ​ធ្វើ​ ​ក្នុង​ប្រយោគ​ដែល​ប្រើ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​កាលបើ​បាយអ​មួយដុំ​មិនទាន់​មកដល់​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ថុល្លច្ច័យ​ ​កាលបើ​ដុំ​បាយអ​នោះ​មកដល់​ហើយ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​សង្ឃាទិសេស​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៩៨ | បន្ទាប់
ID: 636801582439032028
ទៅកាន់ទំព័រ៖