ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១២

 [​៤៩៧​]​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​អាបត្ដិ៣​ ​ព្រោះ​បច្ច័យ​ ​គឺ​ការប្រើ​គេ​ឱ្យធ្វើ​វិហារធំ​ ​គឺ​ភិក្ខុ​កំពុង​ប្រើ​គេ​ឱ្យធ្វើ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ក្នុង​ប្រយោគ​ដែល​ប្រើ​ ​កាលបើ​បាយអ​មួយដុំ​មិនទាន់​មកដល់​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ថុល្លច្ច័យ​ ​កាលបើ​ដុំ​បាយអ​នោះ​មកដល់​ហើយ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​សង្ឃាទិសេស​។​
 ​[​៤៩៨​]​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​អាបត្ដិ៣​ ​ព្រោះ​បច្ច័យ​ ​គឺ​ការ​ចោទ​ភិក្ខុ​ផងគ្នា​ ​ដោយ​អាបត្ដិ​បារាជិក​មិន​មាន​មូល​ ​គឺ​ភិក្ខុ​មានបំណង​ដើម្បី​ឱ្យ​គេ​ឃ្លាតចាក​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ ​មិនបាន​សូមឱកាស​ហើយ​ចោទ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ព្រមទាំង​សង្ឃាទិសេស​ ​ភិក្ខុ​មានបំណង​ដើម្បី​ជេរ​ ​តែ​បាន​សូមឱកាស​ហើយ​ចោទ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ឱមសវាទ​បាចិត្ដិយៈ​។​
 ​[​៤៩៩​]​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​អាបត្ដិ៣​ ​ព្រោះ​បច្ច័យ​ ​គឺ​ការ​កាន់​យក​នូវ​លេស​ ​ជា​គ្រឿង​អាង​បន្ដិចបន្ដួច​ ​របស់​អធិករណ៍​ ​ជា​ចំណែក​ដទៃ​ ​ហើយ​ចោទ​ភិក្ខុ​ផងគ្នា​ ​ដោយ​អាបត្ដិ​បារាជិក​ ​គឺ​ភិក្ខុ​មានបំណង​ដើម្បី​ឱ្យ​គេ​ឃ្លាតចាក​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌​ ​មិនបាន​សូមឱកាស​ហើយ​ចោទ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ព្រមទាំង​សង្ឃាទិសេស​ ​ភិក្ខុ​មានបំណង​ដើម្បី​ជេរ​ ​តែ​សូមឱកាស​ហើយ​ចោទ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ឱមសវាទ​បាចិត្ដិយៈ​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៩៩ | បន្ទាប់
ID: 636801582790882153
ទៅកាន់ទំព័រ៖