ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១២

 [​៥០០​]​ ​ភិក្ខុ​អ្នក​បំបែក​សង្ឃ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ៣​ ​ព្រោះ​បច្ច័យ​ ​គឺ​ ​កាលបើ​សង្ឃ​សូ​ត្រ​សម​នុ​ភា​សន​កម្ម​ ​ជាគម្រប់​បីដង​ហើយ​ ​នៅតែ​មិន​លះបង់​កម្ម​នោះ​ចេញ​ ​គឺ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ដោយ​សូ​ត្រ​ញ​ត្ដិ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ថុល្លច្ច័យ​ទាំងឡាយ​ ​ដោយ​កម្មវាចា​ពីរ​លើក​ ​លុះ​ចប់​កម្មវាចា​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​សង្ឃាទិសេស​។​
 ​[​៥០១​]​ ​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​អ្នក​ប្រព្រឹត្ដ​តាម​នូវ​ភិក្ខុ​អ្នក​បំបែក​សង្ឃ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ៣​ ​ព្រោះ​បច្ច័យ​ ​គឺ​កាលបើ​សង្ឃ​សូ​ត្រ​សម​នុ​ភា​សន​កម្ម​ ​ជាគម្រប់​បីដង​ហើយ​ ​នៅតែ​មិន​លះបង់​កម្ម​នោះ​ចេញ​ ​គឺ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ដោយ​សូ​ត្រ​ញ​ត្ដិ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ថុល្លច្ច័យ​ទាំងឡាយ​ ​ដោយ​កម្មវាចា​ពីរ​លើក​ ​លុះ​ចប់​កម្មវាចា​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​សង្ឃាទិសេស​។​ ​
 [​៥០២​]​ ​ភិក្ខុ​ដែលគេ​ប្រដៅ​ក្រ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ៣​ ​ព្រោះ​បច្ច័យ​ ​គឺ​ ​កាលបើ​សង្ឃ​សូ​ត្រ​សម​នុ​ភា​សន​កម្ម​ ​ជាគម្រប់​បីដង​ហើយ​ ​នៅតែ​មិន​លះបង់​នូវ​កម្ម​នោះ​ចេញ​ ​គឺ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ដោយ​សូ​ត្រ​ញ​ត្ដិ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ថុល្លច្ច័យ​ទាំងឡាយ​ ​ដោយ​កម្មវាចា​ពីរ​លើក​ ​លុះ​ចប់​កម្មវាចា​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​សង្ឃាទិសេស​។​
ថយ | ទំព័រទី ២០០ | បន្ទាប់
ID: 636801583174004066
ទៅកាន់ទំព័រ៖