ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១២

បិដក ភាគ ១២ - ទំព័រទី ៣៤៤

​(​១​)​ ​អ​ត្ដា​ ​ប្រែថា​ ​ខ្លួន​ ​ថា​ចិត្ដ​ ​ឬថា​ ​សភាវៈ​តែង​ប្រព្រឹត្ដ​ទៅ​ក្នុង​អំណាច​នៃ​ខ្លួន​។​ ​អន​ត្ដា​ ​ប្រែថា​ ​សភាវៈ​មិនមែន​ខ្លួន​ ​មិនមែន​ចិត្ដ​ ​មិន​ប្រព្រឹត្ដ​ទៅ​ក្នុង​អំណាច​នៃ​ខ្លួន​។​ ​យើង​បាន​ពិនិត្យមើល​ត្រង់​បទ​ដែល​ថា​ ​អន​ត្ដា​ ​នោះ​ច្រើន​គម្ពីរ​ ​បាន​ចូល​ចិត្ដ​ដោយ​ច្បាស់លាស់​ថា​ ​ធម៌​ទាំងអស់​ ​គឺ​អាយ​គ​នៈ១២​ ​ឬ​ខន្ធ៥ប្រការ​ ​សុទ្ធតែ​ជា​អន​ត្ដា​គ្រប់​ចំណែក​ ​សូម្បី​ព្រះនិព្វាន​ដែល​ជា​ធម៌​យ៉ាង​ឯក​ ​ក៏​គង់​បាន​ឈ្មោះថា​ជា​ ​អន​ត្ដា​ដែរ​ ​តែ​ធម៌​ទាំងអស់​ក្រៅ​ចាក​ព្រះនិព្វាន​នោះ​ ​នៅ​មាន​ខន្ធ៥​ ​ជាហេតុ​ជា​បច្ច័យ​ឱ្យ​កើត​ទៀត​ ​ព្រោះ​ធម៌​ទាំងនោះ​ជាស​សង្ខារ​នៅឡើយ​។​ ​ឯ​ព្រះ​និ​ព្វា​ ​ជា​អន​ត្ដា​ដែរ​ ​ជា​ធម៌​មិន​មានហេតុ​មិន​មាន​បច្ច័យ​ជា​កម្លាំង​ឱ្យ​កើត​ឡើយ​។​ ​ព្រោះ​ព្រះនិព្វាន​ ​នេះ​ជា​វិ​សង្ខារ​ទៅ​ហើយ​ ​ព្រះនិព្វាន​នោះ​ ​ពិតមែនតែ​ជា​គុណជាត​មិន​ត្រូវ​កើត​ទៀត​ ​តែ​មិន​ ​មែន​ជា​ឋាន​សូន្យ​ទទេ​នោះ​ទេ​ ​គឺ​ព្រះនិព្វាន​នៅ​មាន​អាយតនៈ​មួយ​ ​ឬ​មានហេតុ​ម្យ៉ាង​ ​គឺ​អ​រហ​ត្ដ​ ​ផលញ្ញាណ​នោះ​ឯង​ ​សម​ដូច​ពុទ្ធភាសិត​ថា​ ​អ​ត្ថិ​ ​ភិ​ក្ខ​វេ​ ​ត​ទាយ​ត​នំ​។​ ​(​២​)​ ​សំដៅយក​សង្ខតធម៌​ ​គឺ​មាន​បច្ច័យ​ប្រជុំ​តាក់តែង​បាន​ ​ជា​ធម៌​មាន​ចំណែក​ស្មើដោយ​អាការ​ ​មាន​មិន​ទៀង​ជាដើម​។​

ថយ | ទំព័រទី ៣៤៤ | បន្ទាប់