ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១២

អា​បត្ដា​ធិ​ករណ៍​ដែរ​ ​ប្រជុំ​កង​នៃ​អាបត្ដិ​ទាំង​ ​២​ ​ពួក​នេះ​ ​ហៅថា​ ​អា​បត្ដា​ធិ​ករណ៍​។​ ​សង្ឃ​ជជែកគ្នា​ ​ព្រោះ​អា​បត្ដា​ធិ​ករណ៍​ ​ហៅថា​ ​វិវាទាធិករណ៍​។​ ​កាលបើ​សង្ឃ​ជជែក​ ​ទាំង​ចោទប្រកាន់​ផង​ ​ហៅថា​ ​អនុ​វា​ទា​ធិ​ករណ៍​។​ ​កាលបើ​សង្ឃ​ចោទ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ ​(​ខ្លួនឯង​)​ ​ហៅថា​ ​អា​បត្ដា​ធិ​ករណ៍​។​ ​សង្ឃ​ធ្វើ​កម្ម​ ​ចំពោះ​អាបត្ដិ​ដែល​ត្រូវ​នោះ​ ​ហៅថា​ ​កិ​ច្ចា​ធិ​ករណ៍​។​ ​អធិករណ៍​ទាំង៤​ ​តែង​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​អា​បត្ដា​ធិ​ករណ៍​ជា​បច្ច័យ​ ​ដូច​ពោល​មក​យ៉ាងនេះ​។​
 ​[​៩១៤​]​ ​សួរ​ថា​ ​បណ្ដា​អធិករណ៍​ទាំង៤​ ​កិ​ច្ចា​ធិ​ករណ៍​ ​ញ៉ាំង​អធិករណ៍​ណា​ឱ្យ​តាំង​ឡើង​។​ ​បណ្ដា​អធិករណ៍​ទាំង៤​ ​កិ​ច្ចា​ធិ​ករណ៍​ ​មិនបាន​ញ៉ាំង​អធិករណ៍​ណា​ឱ្យ​តាំង​ឡើង​ទេ​ ​ប៉ុន្ដែ​អធិករណ៍​ទាំង​ ​៤​ ​តែងតាំង​ឡើង​ ​ព្រោះ​កិ​ច្ចា​ធិ​ករណ៍​ជា​បច្ច័យ​។​ ​ដូចជា​អ្វី​។​ ​(​ដូចជា​)​ ​កិច្ច​ ​ការ​និង​កម្ម​ណា​ដែល​សង្ឃ​ត្រូវ​ធ្វើ​ ​គឺ​ ​អបលោកនកម្ម​ ​ញ្ញ​ត្ដិ​កម្ម​ ​ញ្ញ​ត្ដិ​ ​ទុតិយ​កម្ម​ ​ញ​ត្ដិ​ចតុត្ថកម្ម​ ​កម្ម​ដែល​សង្ឃ​ត្រូវ​ធ្វើ​ទាំងនេះ​ ​ហៅថា​ ​កិ​ច្ចា​ធិ​ករណ៍​។​ ​សង្ឃ​ជជែកគ្នា​ ​ព្រោះ​កិ​ច្ចា​ធិ​ករណ៍​ ​ហៅថា​ ​វិវាទាធិករណ៍​។​ ​កាលបើ​សង្ឃ​ជជែក​ ​ទាំង​ចោទ​ផង​ ​ហៅថា​ ​អនុ​វា​ទា​ធិ​ករណ៍​។​ ​កាលបើ​សង្ឃ​ចោទ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ ​(​ខ្លួនឯង​)​ ​ហៅថា​ ​អា​បត្ដា​ធិ​ករណ៍​។
ថយ | ទំព័រទី ៤៥២ | បន្ទាប់
ID: 636801731304936671
ទៅកាន់ទំព័រ៖