ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១២

 [​៣៧៥​]​ ​ភិក្ខុ​មិន​លា​ភិក្ខុ​ផងគ្នា​ដែល​មាននៅ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ស្រុក​ ​ក្នុង​វេលាវិកាល​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ ​២​ ​គឺ​ ​ឈានជំហាន​ ​ទី​ ​១​ ​ឱ្យ​កន្លង​ហួស​ ​របង​ទៅ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ឈានជំហាន​ទី២​ ​ឱ្យ​កន្លងទៅ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​បាចិត្ដិយៈ​។​
 [​៣៧៦​]​ ​ភិក្ខុ​ឱ្យ​គេ​ធ្វើ​បំពុង​ម្ជុល​នឹង​ឆ្អឹង​ក្ដី​ ​ភ្លុក​ក្ដី​ ​ស្នែង​ក្ដី​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ២​ ​គឺ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ក្នុង​ប្រយោគ​ដែល​កំពុង​ឱ្យ​គេ​ធ្វើ​ ​លុះ​ឱ្យ​គេ​ធ្វើ​ហើយ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​បាចិត្ដិយៈ​។​
 [​៣៧៧​]​ ​ភិក្ខុ​ឱ្យ​គេ​ធ្វើ​គ្រែ​ក្ដី​ ​តាំង​ក្ដី​ ​ឱ្យ​កន្លង​ហួសប្រមាណ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ២គឺ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ក្នុង​ប្រយោគ​ដែល​កំពុង​ឱ្យ​គេ​ធ្វើ​ ​លុះ​ឱ្យ​គេ​ធ្វើរួចហើយ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​បាចិត្ដិយៈ​។​
 ​[​៣៧៨​]​ ​ភិក្ខុ​ឱ្យ​គេ​ធ្វើ​គ្រែ​ក្ដី​ ​តាំង​ក្ដី​ ​ញាត់​ដោយ​សំឡី​(​១​)​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ២គឺ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ក្នុង​ប្រយោគ​ដែល​កំពុង​ឱ្យ​គេ​ធ្វើ​ ​លុះ​ឱ្យ​គេ​ធ្វើរួចហើយ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​បាចិត្ដិយៈ​។​
 [​៣៧៩​]​ ​ភិក្ខុ​ឱ្យ​គេ​ធ្វើ​និសីទនៈ​ ​ឱ្យ​កន្លង​ហួសប្រមាណ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ២គឺ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​ទុក្កដ​ ​ក្នុង​ប្រយោគ​ដែល​កំពុង​ឱ្យ​គេ​ធ្វើ​ ​លុះ​ឱ្យ​គេ​ធ្វើ​ ​រួចហើយ​ ​ត្រូវ​អាបត្ដិ​បាចិត្ដិយៈ​។​
​(​១​)​ ​មើលក្នុង​មហា​វិភង្គ​ភាគ​ទី​ ​៤​ ​ត្រង់​រតន​វគ្គ​ ​សិក្ខាបទ​ទី៦​ ​បព្វៈ​ ​៣៧៨​ ​ទំព័រ​ ​៣៩០​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៥៩ | បន្ទាប់
ID: 636801566231315000
ទៅកាន់ទំព័រ៖