ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣

សង្ឃាទិសេស​ ​លោក​រង្កៀស​ថា​ ​ភិក្ខុ​នេះ​ត្រូវអាបត្តិ​ថុល្លច្ច័យ​ ​លោក​រង្កៀស​ថា​ ​ភិក្ខុ​នេះ​ត្រូវអាបត្តិ​បាចិត្តិយៈ​ ​លោក​រង្កៀស​ថា​ ​ភិក្ខុ​នេះ​ត្រូវអាបត្តិ​បាដិទេសនីយៈ​ ​លោក​រង្កៀស​ថា​ ​ភិក្ខុ​នេះ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ​ ​លោក​រង្កៀស​ថា​ ​ភិក្ខុ​នេះ​ត្រូវអាបត្តិ​ទុព្ភាសិត​ ​លោក​រង្កៀស​ ​ព្រោះ​ឮ​ពាក្យ​ភិក្ខុ​ ​លោក​រង្កៀស​ ​ព្រោះ​ឮ​ពាក្យ​ភិក្ខុនី​ ​លោក​រង្កៀស​ ​ព្រោះ​ឮ​ពាក្យ​សិក្ខមានា​ ​លោក​រង្កៀស​ ​ព្រោះ​ឮ​ពាក្យ​សាមណេរ​ ​លោក​រង្កៀស​ ​ព្រោះ​ឮ​ពាក្យ​សាមណេរី​ ​លោក​រង្កៀស​ ​ព្រោះ​ឮ​ពាក្យ​ឧបាសក​ ​លោក​រង្កៀស​ ​ព្រោះ​ឮ​ពាក្យ​ឧបាសិកា​ ​លោក​រង្កៀស​ ​ព្រោះ​ឮ​ពាក្យ​ពួក​ស្តេច​ ​លោក​រង្កៀស​ ​ព្រោះ​ឮ​ពាក្យ​ពួក​រាជ​មហាមាត្រ​ ​លោក​រង្កៀស​ ​ព្រោះ​ឮ​ពាក្យ​ពួក​តិរ្ថិយ​ ​លោក​រង្កៀស​ ​ព្រោះ​ឮ​ពាក្យ​ពួក​សាវ័ក​តិរ្ថិយ​។​
​[​១៦១​]​ ​ហេតុ​ដែល​អ្នកចោទ​បានឃើញ​ ​សម​តាម​ហេតុ​ដែល​ឃើញ​មែន​ ​វិន័យធរ​គប្បី​ប្រៀបធៀប​នូវ​ហេតុ​ដែល​អ្នកចោទ​បានឃើញ​ ​តាម​ហេតុ​ដែល​បានឃើញ​ ​(​បើ​)​ ​ភិក្ខុ​អ្នកជាប់ចោទ​ ​មិនទាន់​ដល់​ ​(​បារាជិក​)​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យហេតុ​ ​ដែល​អ្នកចោទ​បានឃើញ​នោះ​ទេ​ ​ឈ្មោះថា​ ​អ្នកចោទ​ ​មាន​សេចក្តី​រង្កៀស​មិន​បរិសុទ្ធ​ ​គឺ​រង្កៀស​ដោយ​មិន​មាន​មូល
ថយ | ទំព័រទី ១៨០ | បន្ទាប់
ID: 636803501148965959
ទៅកាន់ទំព័រ៖