ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣

បុគ្គល​ដែល​សង្ស័យ​ចំពោះ​ហេតុ​ដែល​គួរ​សង្ស័យ១​។​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​តែង​ចំរើន​ដល់​បុគ្គល២ពួក​ដទៃទៀត​គឺ​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ក្នុង​អកប្បិយ​វត្ថុ​ ​ថា​ជា​កប្បិយ​វត្ថុ១​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ ​ក្នុង​កប្បិយ​វត្ថុ​ ​ថា​ជា​អកប្បិយ​វត្ថុ១​។​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​មិន​ចំរើន​ដល់​បុគ្គល២ពួក​គឺ​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ក្នុង​អកប្បិយ​វត្ថុ​ ​ថា​ជា​អកប្បិយ​វត្ថុ១​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ ​ក្នុង​កប្បិយ​វត្ថុ​ ​ថា​ជា​កប្បិយ​វត្ថុ១​។​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​ចំរើន​ដល់​បុគ្គល២ពួក​ដទៃទៀត​គឺ​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ក្នុង​អនាបត្តិ​ ​ថា​ជា​អាបត្តិ១​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ ​ក្នុង​អាបត្តិ​ ​ថា​ជា​អនាបត្តិ១​។​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​មិន​ចំរើន​ដល់​បុគ្គល២ពួក​គឺ​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ក្នុង​អនាបត្តិ​ ​ថា​ជា​អនាបត្តិ១​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ ​ក្នុង​អាបត្តិ​ ​ថា​ជា​អាបត្តិ១​។​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​ចំរើន​ដល់​បុគ្គល២ពួក​ដទៃទៀត​គឺ​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ក្នុង​សភាវៈ​មិនមែន​ធម៌​ ​ថា​ជា​ធម៌១​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ ​ក្នុង​សភាវៈ​ជា​ធម៌​ ​ថា​មិនមែន​ជា​ធម៌១​។​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​មិន​ចំរើន​ដល់​បុគ្គល២ពួក​គឺ​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ក្នុង​សភាវៈ​មិនមែន​ធម៌​ ​ថា​មិនមែន​ជា​ធម៌១​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ ​ក្នុង​សភាវៈ​ជា​ធម៌​ ​ថា​ជា​ធម៌១​។​ ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ​ ​រមែង​ចំរើន​ដល់​បុគ្គល២ពួក​ដទៃទៀត​គឺ​ ​បុគ្គល​មាន​សេចក្តី​សំគាល់​ក្នុង​សភាវៈ​មិនមែន​វិន័យ​ ​ថា​ជា​វិន័យ១​ ​បុគ្គល​
ថយ | ទំព័រទី ២២ | បន្ទាប់
ID: 636803449562915406
ទៅកាន់ទំព័រ៖