ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣

ជា​អ្នក​ឈ្លាស​ក្នុង​ភាសា​ ​និង​វិនិច្ឆ័យ១​ ​ជា​អ្នកចោទ​ភិក្ខុ​ផងគ្នា​ ​ឲ្យ​សមគួរ​តាម​ធម៌​ ​ឲ្យ​សមគួរ​តាម​វិន័យ​ ​ឲ្យ​សមគួរ​តាម​អាបត្តិ១​ ​ជា​អ្នក​កាត់សេចក្តី​ឲ្យ​សមគួរ​តាម​ធម៌​ ​ឲ្យ​សមគួរ​តាម​វិន័យ​ ​ឲ្យ​សមគួរ​តាម​អាបត្តិ១​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​ប្រកបដោយ​អង្គ៥នេះឯង​ ​កាល​និយាយ​ក្នុង​កណ្តាល​ជំនុំ​សង្ឃ​ ​តែង​នាំឲ្យ​ជន​ច្រើន​គ្នា​ត្រេកអរ​ផង​ ​នាំឲ្យ​ជន​ច្រើន​គ្នា​គាប់ចិត្ត​ផង​ ​នាំឲ្យ​ជន​ច្រើន​គ្នា​ចូលចិត្ត​ផង​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​ប្រកបដោយ​អង្គ៥ដទៃទៀត​ ​កាល​និយាយ​ក្នុង​ជំនុំ​សង្ឃ​ ​ក៏​តែង​នាំ​មិន​ឲ្យ​ជន​ច្រើន​គ្នា​ត្រេកអរ​ផង​ ​នាំ​មិន​ឲ្យ​ជន​ច្រើន​គ្នា​ពេញចិត្ត​ផង​ ​នាំ​មិន​ឲ្យ​ជន​ច្រើន​គ្នា​ចូលចិត្ត​ផង​។​ ​អង្គ៥​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​គឺ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នក​អួតអាង​ ​សរសើរ​លើក​បុគ្គល​ដទៃ១​ ​ជា​អ្នក​ផ្ទញ់ផ្ទាល់​គេ១​ ​ប្រកាន់យក​ហេតុ​ដែល​មិនមែន​ជា​និយ្យានិកធម៌១​ ​ឃាត់​ហេតុ​ដែល​ជា​និយ្យានិកធម៌១​ ​និយាយ​ពាក្យ​ច្រើន​ឥតប្រយោជន៍១​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​ប្រកបដោយ​អង្គ៥នេះឯង​ ​កាល​និយាយ​ក្នុង​កណ្តាល​ជំនុំ​សង្ឃ​ ​តែង​នាំ​មិន​ឲ្យ​ជន​ច្រើន​គ្នា​ត្រេកអរ​ផង​ ​នាំ​មិន​ឲ្យ​ជន​ច្រើន​គ្នា​ពេញចិត្ត​ផង​ ​នាំ​មិន​ឲ្យ​ជន​ច្រើន​គ្នា​ចូលចិត្ត​ផង​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​ភិក្ខុ​ដែល​ប្រកបដោយ​អង្គ៥​ ​កាល​និយាយ​ក្នុង​កណ្តាល​ជំនុំ​សង្ឃ​ ​តែង​នាំឲ្យ​ជន​ច្រើន​គ្នា​ត្រេកអរ​ផង​ ​នាំឲ្យ​ជន​ច្រើន​គ្នា​ពេញចិត្ត​ផង​ ​នាំឲ្យ​ជន​ច្រើន​គ្នា​ចូលចិត្ត​ផង​។​ ​អង្គ៥​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​គឺ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នក​មិន​អួតអាង​ ​សរសើរ​លើក​បុគ្គល​ដទៃ១​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៦៦ | បន្ទាប់
ID: 636804087719595880
ទៅកាន់ទំព័រ៖