ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣

ធម៌​នុ៎ះ​ ​មានដល់​អាត្មាអញ​ដែរ​ឬ​ ​ឬក៏​មិន​មាន​ទេ​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​បើ​ភិក្ខុ​មិន​មាន​វចីសមាចារ​បរិសុទ្ធ​ ​មិន​ប្រកបដោយ​វចីសមាចារ​បរិសុទ្ធ​ ​មិន​ប្រកបដោយ​វចីសមាចារ​ ​មិន​ធ្លុះធ្លាយ​ ​មិន​ប្រកបដោយ​វចីសមាចារ​ ​មិន​មានហេតុ​គួរឲ្យ​គេ​ចាប់ថ្នាក់​បាន​ ​គង់មាន​អ្នកផង​និយាយ​ដាស់តឿន​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​ ​លោក​មាន​អាយុ​ ​ចូរ​លោក​សិក្សា​វចីកម្ម​សិន​ ​រមែង​មាន​អ្នកផង​និយាយ​ដាស់តឿន​ ​ដល់​ភិក្ខុ​នោះ​ដូច្នេះ១​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​អង្គ​ដទៃទៀត​ ​គឺ​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​ ​ប៉ង​នឹង​ចោទ​ភិក្ខុ​ដទៃ​ ​ត្រូវ​ពិចារណា​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ចិត្ត​របស់​អាត្មាអញ​ ​ប្រកបដោយ​មេត្តា​តម្កល់​ចំពោះ​ ​មិន​មាន​គំនុំ​ក្នុង​ពួក​សព្រហ្មចារី​បុគ្គល​ ​ធម៌​នុ៎ះ​ ​មានដល់​អាត្មាអញ​ដែរ​ឬ​ ​ឬក៏​មិន​មាន​ទេ​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​បើ​ចិត្ត​ប្រកបដោយ​មេត្តា​តម្កល់​ចំពោះ​ ​ជា​ចិត្ត​មិន​មាន​គំនុំ​ ​ក្នុង​ពួក​សព្រហ្មចារី​បុគ្គល​ ​មិន​មានដល់​ភិក្ខុ​នោះ​ទេ​ ​គង់មាន​អ្នកផង​និយាយ​ដាស់តឿន​ភិក្ខុ​នោះ​ថា​ ​នែ​លោក​មាន​អាយុ​ ​ចូរ​លោក​តាំង​មេត្តាចិត្ត​ ​ក្នុង​ពួក​សព្រហ្មចារី​បុគ្គល​សិន​ ​រមែង​មាន​អ្នកផង​និយាយ​ដាស់តឿន​ ​ដល់​ភិក្ខុ​នោះ​ដូច្នេះ១​។​ ​ម្នាល​ឧបាលិ​ ​អង្គ​ដទៃទៀត​ ​គឺ​ភិក្ខុ​អ្នកចោទ​ ​ប៉ង​នឹង​ចោទ​ភិក្ខុ​ដទៃ​ ​ត្រូវ​ពិចារណា​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​ពហុស្សូត​ ​ជា​អ្នក​ទ្រទ្រង់​ពុទ្ធវចនៈ​ ​ជា​អ្នក​សន្សំ​ពុទ្ធវចនៈ​ហើយ​ឬ​ ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ណា​ ​មាន​ពីរោះ​ដើម​បទ​ ​ពីរោះ​កណ្តាល​បទ​ ​ពីរោះ​ចុង​បទ​
ថយ | ទំព័រទី ២៩០ | បន្ទាប់
ID: 636804101283751705
ទៅកាន់ទំព័រ៖