ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣

។​បេ​។​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ ​ភិក្ខុ​អាស្រ័យ​សេចក្តី​មិន​អើពើ​ ​បន្ទោបង់​ឧច្ចារៈ​ក្តី​ ​បស្សាវៈ​ក្តី​ ​ស្តោះ​ទឹកមាត់​ក្តី​ ​ក្នុងទឹក​ ​បាន​ដល់​វត្ថុ​ផង​ ​គោត្រ​ផង​។​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ ​ទុក្កដ​ ​បាន​ដល់​នាម​ផង​ ​អាបត្តិ​ផង​។​ ​

​ចប់​ ​នវ​សង្គហ​វគ្គ​ ​ជា​គំរប់៥​។​
​ឧទ្ទាន​ ​គឺ​បញ្ជីរឿង​នៃ​បញ្ច​វគ្គ​នោះ​ដូច្នេះ​


​[​៤៤៨​]​ ​(​និយាយ​ពី​កម្ម៤យ៉ាង​)​ ​គឺ​អបលោកនកម្ម១​ ​ញត្តិកម្ម១​ ​ញត្តិទុតិយកម្ម១​ ​ញត្តិ​ចតុត្ថកម្ម១​ ​(​និង​វិបត្តិ៥យ៉ាង​)​ ​គឺ​វត្ថុ​វិបត្តិ១​ ​ញត្តិ​វិបត្តិ១​ ​អនុ​ស្សា​វន​វិបត្តិ១​ ​សីមា​វិបត្តិ១​ ​បរិ​សវិ​បត្តិ១​ ​(​ឯ​វត្ថុ​វិបត្តិ​នោះ​)​ ​គឺ​សង្ឃ​ត្រូវ​ធ្វើ​កម្ម​ក្នុង​ទី​ចំពោះមុខ​ ​បែរជា​ធ្វើ​ក្នុង​ទី​កំបាំងមុខ​វិញ​ ​សង្ឃ​គួរ​សាកសួរ​ ​បែរជា​មិន​សាកសួរ​វិញ​ ​សង្ឃ​គួរ​ធ្វើ​កម្ម​តាម​ប្តេជ្ញា​ ​បែរជា​ធ្វើ​មិន​តាម​ពាក្យ​ប្តេជ្ញា​វិញ​ ​សង្ឃ​ធ្វើ​កម្ម​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​គួរ​ដល់​សតិវិន័យ​ ​(​ជាដើម​ញត្តិ​វិបត្តិ​នោះ​)​ ​គឺ​សូត្រ​ញត្តិ​មិន​ចេញឈ្មោះ​វត្ថុ១​ ​មិន​ចេញឈ្មោះ​សង្ឃ១​ ​មិន​ចេញឈ្មោះ​បុគ្គល១​ ​មិន​តាំង​ញត្តិ១​ ​ឬ​តាំង​ញត្តិ​ក្រោយ​កម្មវាចា១​ ​(​អនុ​ស្សា​វន​វិបត្តិ​នោះ​)​
ថយ | ទំព័រទី ៤៣៨ | បន្ទាប់
ID: 636804187140002402
ទៅកាន់ទំព័រ៖