ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣

​[​៤៤៩​]​ ​មហា​អ្នកប្រាជ្ញ​មាន​នាម​ថា​ ​ទី​បៈ​ ​ជា​អ្នក​ទ្រទ្រង់​សុតៈ​ ​គឺ​ព្រះ​ត្រៃបិដក​ ​មាន​ប្រាជ្ញា​ ​ជា​គ្រឿង​ពិចារណា​ ​បាន​សាកសួរ​ផ្លូវ​នៃ​អាចារ្យ​ជាន់​ដើម​ ​ក្នុង​បាលី​បទេស​នោះ​ៗ​ ​ហើយ​គិត​ឲ្យ​ចារិក​សេចក្តី​ពិស្តារ​ ​និង​សង្ខេប​នេះ​ ​ដែល​ជាហេតុ​នាំមក​ឲ្យបាន​សេចក្តី​ស្រួល​ងាយ​ ​ដល់​ពួក​សិស្សានុសិស្ស​ ​ទុក​ក្នុង​មជ្ឈិម​បទេស​ ​តាមផ្លូវ​ស្វាធ្យាយ​។​ ​វត្ថុ​ណា​ ​ដែល​បាន​ពោល​ថា​ ​បរិវា​រៈ​ ​ដូច្នេះ​ ​វត្ថុ​ទាំងអស់​នោះ​ ​ប្រកបដោយ​លក្ខណៈ​ ​កាលបើ​ព្រះ​សទ្ធម្ម​ដែល​ព្រះពុទ្ធ​បញ្ញត្ត​នូវ​អត្ថ​ដ៏​សមគួរ​ ​តាម​អត្ថ​ហើយ​ ​ទ្រង់​បញ្ញត្ត​នូវ​ធម៌​ដ៏​សមគួរ​ ​តាម​ធម៌​ហើយ​ ​តែង​ចោមរោម​អម​សាសនា​ ​ដូច​សាគរ​ដែល​ព័ទ្ធជុំវិញ​ជម្ពូទ្វីប​។​ ​កាលបើ​កុលបុត្រ​មិន​ចេះ​បរិវា​រៈ​ហើយ​ ​នឹង​ចេះ​វិនិច្ឆ័យ​ធម៌អាថ៌​ដូចម្តេច​កើត​។​ ​