ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣

ដែល​ខ្លួន​សំដែង​ហើយ​ ​តែ​មិន​គួរ​ដល់​កិរិយា​រាប់​ ​(​ដាក់ធុរៈ​ចេញ​បាន​)​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​បញ្ញត្តិ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​អនុប្បញ្ញត្តិ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​អនុ​ប្ប​ន្ន​ប្ប​ញ្ញ​ត្តិ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​សព្វ​ត្ថ​ប្ប​ញ្ញ​ត្តិ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​បទេសប្បញ្ញត្តិ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​សាធារណប្បញ្ញត្តិ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​អ​សាធារណប្បញ្ញត្តិ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​ឯកតោ​បញ្ញត្តិ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​ឧភតោ​បញ្ញត្តិ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​អាបត្តិ​មានទោស​ធ្ងន់​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​អាបត្តិ​មិន​មានទោស​ធ្ងន់​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​អាបត្តិ​ ​ដែល​បដិ​សំយុត្ត​ដោយ​គ្រហស្ថ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​អាបត្តិ​ ​ដែល​មិន​បដិ​សំយុត្ត​ដោយ​គ្រហស្ថ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​អាបត្តិ​ ​ដែល​ទៀង​ ​គឺ​អនន្តរិយ​កម្ម៥​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​អាបត្តិ​ ​ដែល​មិន​ទៀង​ ​គឺ​ក្រៅអំពី​អនន្តរិយ​កម្ម​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​បុគ្គល​ ​ដែល​ធ្វើខុស​ខាងដើម​បញ្ញត្តិ​ ​(​អាទិកម្មិក​បុគ្គល​)​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​បុគ្គល​ ​ដែល​មិន​ធ្វើខុស​ខាងដើម​បញ្ញត្តិ​ ​(​អនុប្បញ្ញត្តិ​ការ​ក​បុគ្គល​)​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​បុគ្គល​អ្នក​ត្រូវអាបត្តិ​មិនបានជា​និច្ច​ ​(​ត្រូវ​អាប​ត្តិ​ម្តង​ៗ​)​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​បុគ្គល​ ​អ្នក​ត្រូវ​អាប​ត្តិ​រឿយ​ៗ​ ​(​ត្រូវជា​និច្ច​)​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​បុគ្គល​អ្នកចោទ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​បុគ្គល​ដែលគេ​ចោទ​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​បុគ្គល​អ្នកចោទ​មិន​ត្រូវ​តាម​ធម៌​។​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​ស្គាល់​បុគ្គល​ដែលគេ​ចោទ​មិន​ត្រូវ​តាម​ធម៌​។​
ថយ | ទំព័រទី ១០ | បន្ទាប់
ID: 636803446040443932
ទៅកាន់ទំព័រ៖