ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣

សំដែង​បាតិមោក្ខ​បាន​។​ ​ព្រោះថា​ ​សង្ឃ​ក៏​សំដែង​បាតិមោក្ខ​មិនបាន​ ​គណៈ​ក៏​សំដែង​បាតិមោក្ខ​មិនបាន​ ​បុគ្គល​ ​ទើប​សំដែង​បាតិមោក្ខ​បាន​ ​បាតិមោក្ខ​ ​សង្ឃ​សំដែង​មិនបាន​ ​បាតិមោក្ខ​ ​គណៈ​សំដែង​មិនបានទេ​ ​បាតិមោក្ខ​ ​បុគ្គល​ទើប​សំដែង​បាន​។​ ​ប៉ុន្តែ​ ​បាតិមោក្ខ​ឈ្មោះថា​ ​សង្ឃ​បាន​សំដែង​ ​បាតិមោក្ខ​ ​ឈ្មោះថា​ ​គណៈ​បាន​សំដែង​ ​បាតិមោក្ខ​ឈ្មោះថា​ ​បុគ្គល​បាន​សំដែង​ ​ព្រោះ​សង្ឃ​ព្រមព្រៀង​គ្នា​ ​គណៈ​ក៏​ព្រមព្រៀង​គ្នា​ ​បុគ្គល​ជា​អ្នក​សំដែង​ ​(​យ៉ាងណាមិញ​)​។​ ​ការ​ក្រាលកឋិន​ ​ក៏​យ៉ាងនោះ​ដែរ​ ​សង្ឃ​ក្រាលកឋិន​ ​មិន​ឡើង​ទេ​ ​គណៈ​ក្រាលកឋិន​ ​មិន​ឡើង​ទេ​ ​បុគ្គល​ក្រាលកឋិន​ ​ទើប​ឡើង​ ​ប៉ុន្តែ​កឋិន​ក៏​ឈ្មោះថា​ ​សង្ឃ​បាន​ក្រាល​ ​កឋិន​ក៏​ឈ្មោះថា​ ​គណៈ​បាន​ក្រាល​ ​កឋិន​ក៏​ឈ្មោះថា​ ​បុគ្គល​បាន​ក្រាល​ ​ព្រោះ​សង្ឃ​បាន​អនុមោទនា​ ​គណៈ​បាន​អនុមោទនា​ ​បុគ្គល​បាន​ក្រាល​។​
​[​២៣២​]​ ​ការ​ដោះ​កឋិន​ ​មានការ​ចៀសចេញ​ទៅជា​កំណត់​ ​ដែល​ព្រះពុទ្ធ​ជា​អាទិច្ចពន្ធុ​ ​បាន​ត្រាស់​រួចហើយ​ ​ខ្ញុំ​សូម​សួរ​សេចក្តី​នេះ​ ​នឹង​លោកម្ចាស់​ថា​ ​បលិពោធ​ណា​ដាច់​មុន​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៤៥ | បន្ទាប់
ID: 636804078824517110
ទៅកាន់ទំព័រ៖