ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣

ត្រូវអាបត្តិ​ហើយ​ ​មិន​ប្រាថ្នា​ដើម្បី​សំដែង​អាបត្តិ​ចេញ១​។​ ​កាលបើ​សង្ឃ​ប្រាថ្នា​ ​គប្បី​ធ្វើ​ឧក្ខេ​បនី​យក​ម្ម​ ​ព្រោះ​មិន​លះបង់​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​ចេញ​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​ប្រកបដោយ​អង្គ៣គឺ​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកបង្កហេតុ​។​បេ​។​ ​ជា​អ្នក​បង្ក​អធិករណ៍​ក្នុង​សង្ឃ១​ ​ជា​មនុស្ស​ល្ងង់​ ​មិន​ឈ្លាសវៃ​ ​ច្រើន​ដោយ​អាបត្តិ​ ​មិន​មានការ​កំណត់​អាបត្តិ១​ ​មិន​ប្រាថ្នា​នឹង​លះបង់​ទិដ្ឋិ​អាក្រក់​ចេញ​។​ ​កាលបើ​សង្ឃ​ប្រាថ្នា​ ​គប្បី​លៃលក​ ​ដើម្បី​សេចក្តី​មាំមួន​(​១​)​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​ប្រកបដោយ​អង្គ៣គឺ​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកបង្កហេតុ​ ​បង្ក​ជំលោះ​ ​បង្ក​វិវាទ​ ​បង្ក​តិរច្ឆានកថា​ ​បង្ក​អធិករណ៍​ក្នុង​សង្ឃ១​ ​ជា​មនុស្ស​ល្ងង់​ ​មិន​ឈ្លាសវៃ​ ​ច្រើន​ដោយ​អាបត្តិ​ ​មិន​មានការ​កំណត់​អាបត្តិ១​ ​ជា​អ្នក​នៅ​ច្រឡូកច្រឡំ​ដោយ​គ្រហស្ថ​ ​ដោយ​ការ​ច្រឡូកច្រឡំ​មិន​សមគួរ១​។​ ​សង្ឃ​គប្បី​ធ្វើ​កម្ម​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​ប្រកបដោយ​អង្គ៣គឺ​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នក​ឥតមាន​ខ្មាស១​ ​ភិក្ខុ​ល្ងង់១​ ​មិនមែន​ជា​បកត​ត្ត១​។​ ​សង្ឃ​គប្បី​ធ្វើ​កម្ម​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​ប្រកបដោយ​អង្គ៣ដទៃទៀត​គឺ​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នកមានសីល​វិបត្តិ​ ​ក្នុង​អធិសីល១​ ​មាន​អាចារ​វិបត្តិ​ ​ក្នុង​អជ្ឈាចារ១​
​(​១​)​ ​អដ្ឋកថា​ ​ពន្យល់​ថា​ ​បើ​សង្ឃ​ត្រូវការ​ ​ក៏​គប្បី​ធ្វើ​ឧក្ខេ​បនី​យក​ម្ម​បន្ថែម​ ​ដល់​ភិក្ខុ​ដែល​សង្ឃ​បាន​ដាក់​កម្ម​ ​មាន​ត​ជ្ជ​នី​យក​ម្ម​ជាដើម​ ​ហើយ​មិន​បំពេញ​វត្ត​ ​(​តាម​អាជ្ញា​សង្ឃ​)​។​
ថយ | ទំព័រទី ៣៣ | បន្ទាប់
ID: 636803452774309087
ទៅកាន់ទំព័រ៖