ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣

[​៣៩៧​]​ ​ភិក្ខុ​ត្រូវ​គរុកាបត្តិ​ទាំងអស់៦៤​ ​ជា​អាបត្តិ​ដែល​ខ្លួន​កែ​បាន​ ​ក្នុង​ខណៈ​ជាមួយគ្នា​ ​ដោយ​គ្រាន់តែ​ឈានជំហាន​ទៅ​ ​និង​ពោល​ដោយ​វាចា^{​(​១​)​} ​ប្រស្នា​នេះ​ ​ពួក​លោកអ្នក​ឈ្លាសវៃ​ ​បាន​គិត​មក​ហើយ​។​
​[​៣៩៨​]​ ​ភិក្ខុ​ស្លៀក​ស្បង់​ ​គ្រង​សង្ឃាដិ​មាន​ជាន់​ពីរ​ ​តែ​ចីវរ​ទាំងអស់​នោះ​ ​ជា​និ​ស្ស​គ្គិ​យៈ​^(​២​)​ ​ប្រស្នា​នេះ​ ​ពួក​លោកអ្នក​ឈ្លាសវៃ​ ​បាន​គិត​មក​ហើយ​។​
​[​៣៩៩​]​ ​ញត្តិ​ ​(​របស់​បុគ្គល​នោះ​)​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​ទាំង​កម្មវាចា​សោត​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​សូម្បី​ព្រះ​ជិនស្រី​ ​ក៏​មិនបាន​ត្រាស់​ហៅថា​ ​ឯហិ​ភិក្ខុ​ទេ​ ​ម្យ៉ាងទៀត​ ​សរណគមន៍​ ​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​ក៏​មិន​មាន​ ​(​ចុះ​ហេតុអ្វីបានជា​)​ ​ឧបសម្បទា​ ​របស់​បុគ្គល​នោះ​ ​មិន​កម្រើក​^{(​៣​)​} ​(​គឺ​បាន​ឧបសម្បទា​ពេញ​បរិបូណ៌​)​ ​ប្រស្នា​នេះ​ ​ពួក​លោកអ្នក​ឈ្លាសវៃ​ ​បាន​គិត​មក​ហើយ​។​