ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣
[៤០៣] ភិក្ខុបានចោទ បានរំលឹក ហើយធ្វើកម្មដល់បុគ្គលដែលមាននៅក្នុងទីចំពោះមុខ ឯកម្មដែលភិក្ខុនោះធ្វើហើយ ឈ្មោះថា មិនបានធ្វើទៅវិញ ទាំងការកសង្ឃ ក៏ត្រូវអាបត្តិ(១) ប្រស្នានេះ ពួកលោកអ្នកឈ្លាសវៃ បានគិតមកហើយ។
[៤០៤] ភិក្ខុកាត់ ត្រូវអាបត្តិក៏មាន(២) ភិក្ខុកាត់ មិនត្រូវអាបត្តិក៏មាន(៣) ភិក្ខុបិទបាំង ត្រូវអាបត្តិក៏មាន(៤) ភិក្ខុបិទបាំង មិនត្រូវអាបត្តិក៏មាន(៥) ប្រស្នានេះ ពួកលោកអ្នកឈ្លាសវៃ បានគិតមកហើយ។
[៤០៥] ភិក្ខុពោលពាក្យពិត ត្រូវគរុកាបត្តិក៏មាន(៦) ពោលពាក្យកុហក ត្រូវលហុកាបត្តិក៏មាន(៧) ពោលពាក្យកុហក ត្រូវគរុកាបត្តិក៏មាន(៨) ពោលពាក្យពិត ត្រូវលហុកាបត្តិក៏មាន(៩) ប្រស្នានេះ ពួកលោកអ្នកឈ្លាសវៃ បានគិតមកហើយ។
(១) អដ្ឋកថា ថា សំដៅយក ភិក្ខុឲ្យឧបសម្បទា ដល់អភព្វបុគ្គល មានបណ្ឌកជាដើម។ (២) កាត់វត្ថុមានដើមឈើជាដើម។ (៣) កាត់ក្រចក ឬកាត់សក់។ (៤) បិទបាំងអាបត្តិទុក។ (៥) បិទបាំងទីលំនៅ មានផ្ទះជាដើម។ (៦) ភិក្ខុពោលពាក្យចំពោះទ្វារមគ្គជាដើម របស់ស្រី។ (៧) ពោលសម្បជានមុសាវាទ។ (៨) ពោលប្រាប់ឧត្តរិមនុស្សធម្ម។ (៩) ប្រាប់ឧត្តរិមនុស្សធម្ម ដែលមានក្នុងសន្តានពិត ដល់អនុប្បសម្បន្ន។
ID: 636804175753731144
ទៅកាន់ទំព័រ៖