ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣

ទាំង​ឆន្ទៈ​របស់​ភិក្ខុ​ដែល​គួរ​ដល់​ឆន្ទៈ​ ​ក៏បាន​នាំមក​ហើយ​ដែរ​ ​តែ​ពួក​ភិក្ខុ​ដែល​នៅក្នុង​ទី​ចំពោះមុខ​ ​ក៏​ឃាត់​ហាម១​។​ ​កម្ម​ទាំងឡាយ​ ​វិបត្តិ​ព្រោះ​បរិសទ្យ​ ​ដោយ​អាការ១២នេះឯង​។​
 [​៤២៩​]​ ​កម្ម​ ​សង្ឃ​ធ្វើ​ដោយ​ចតុ​វគ្គ​ ​បាន​ដល់​ភិក្ខុ៤រូប​ ​ជា​បកត​ត្ត​ ​ដែល​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​ភិក្ខុ​ជា​បកត​ត្ត​ដ៏​សេស​ ​ជា​អ្នក​គួរ​ដល់​ឆន្ទៈ​ដែរ​ ​បើ​សង្ឃ​ធ្វើ​កម្ម​ដល់​ភិក្ខុ​ណា​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​មិន​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​ទាំង​មិន​គួរ​ដល់​ឆន្ទៈ​ទេ​ ​តែថា​ជា​អ្នក​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​(​ដែល​សង្ឃ​ធ្វើ​នោះ​)​។​ ​កម្ម​ ​ដែល​សង្ឃ​ធ្វើ​ដោយ​បញ្ច​វគ្គ​ ​បាន​ដល់​ភិក្ខុ៥រូប​ ​ជា​បកត​ត្ត​ ​ដែល​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​ភិក្ខុ​ជា​បកត​ត្ត​ដ៏​សេស​ ​ជា​អ្នក​គួរ​ដល់​ឆន្ទៈ​ ​បើ​សង្ឃ​ធ្វើ​កម្ម​ដល់​ភិក្ខុ​ណា​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​មិន​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​ទាំង​ជា​អ្នក​មិន​គួរ​ដល់​ឆន្ទៈ​ ​តែថា​ជា​អ្នក​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​(​ដែល​សង្ឃ​ធ្វើ​នោះ​)​។​ ​កម្ម​ ​ដែល​សង្ឃ​ធ្វើ​ដោយ​ទស​វគ្គ​ ​បាន​ដល់​ភិក្ខុ១០រូប​ ​ជា​បកត​ត្ត​ ​ដែល​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​ភិក្ខុ​ជា​បកត​ត្ត​ដ៏​សេស​ ​ជា​អ្នក​គួរ​ដល់​ឆន្ទៈ​ ​បើ​សង្ឃ​ធ្វើ​កម្ម​ដល់​ភិក្ខុ​ណា​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​មិន​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​ជា​អ្នក​មិន​គួរ​ដល់​ឆន្ទៈ​ ​តែថា​ជា​អ្នក​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​(​ដែល​សង្ឃ​ធ្វើ​នោះ​)​។​ ​កម្ម​ ​ដែល​សង្ឃ​ធ្វើ​ដោយ​វី​សតិ​វគ្គ​ ​បាន​ដល់​ភិក្ខុ២០រូប​ ​ជា​បកត​ត្ត​ ​ដែល​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​ភិក្ខុ​ជា​បកត​ត្ត​ដ៏​សេស​ ​គួរ​ដល់​ឆន្ទៈ​ ​បើ​សង្ឃ​ធ្វើ​កម្ម​ដល់​ភិក្ខុ​ណា​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ជា​អ្នក​មិន​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​ទាំង​ជា​អ្នក​មិន​គួរ​ដល់​ឆន្ទៈ​ ​តែថា​ជា​អ្នក​គួរ​ដល់​កម្ម​ ​(​ដែល​សង្ឃ​ធ្វើ​នោះ​)​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៤២២ | បន្ទាប់
ID: 636804181606535906
ទៅកាន់ទំព័រ៖