ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៣

គឺ​បញ្ញ​ត្ត​ដើម្បី​ញុំាង​ព្រះ​សទ្ធម្ម​ឲ្យ​ឋិតថេរ១​ ​ដើម្បី​អនុគ្រោះ​ដល់​ព្រះ​វិន័យ១​។​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​ទ្រង់​បញ្ញត្ត​សិក្ខាបទ​ ​ដល់​ពួក​សាវ័ក​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​អំណាច​ប្រយោជន៍២ប្រការ​នេះឯង​។​

​ចប់​ ​អ​ត្ថ​វ​សវ​គ្គ​ ​ជា​គំរប់២​។​


 [​៤៤៣​]​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​ទ្រង់​បញ្ញត្ត​បាតិមោក្ខ​ ​ដល់​ពួក​សាវ័ក​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​អំណាច​ប្រយោជន៍២ប្រការ​។​បេ​។​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​ទ្រង់​បញ្ញត្ត​បា​តិ​មោក្ខុ​ទ្ទេស​ ​បញ្ញត្ត​នូវ​ការបញ្ឈប់​បាតិមោក្ខ​ ​បញ្ញត្ត​បវារណា​ ​បញ្ញត្ត​នូវ​ការបញ្ឈប់​បវារណា​ ​បញ្ញត្ត​ត​ជ្ជ​នី​យក​ម្ម​ ​បញ្ញត្ត​និ​យស្ស​កម្ម​ ​បញ្ញត្ត​បព្វាជនីយ​កម្ម​ ​បញ្ញត្ត​បដិ​សារ​ណី​យក​ម្ម​ ​បញ្ញ​ត្ត​ឧក្ខេ​បនី​យក​ម្ម​ ​បញ្ញត្ត​ការ​ឲ្យ​បរិវាស​ ​បញ្ញ​ត្ត​មូលា​យ​ប្ប​ដិ​កស្ស​នៈ​ ​គឺ​ការ​ទាញ​ភិក្ខុ​មក​ដាក់​ក្នុង​មូលា​បត្តិ​ ​បញ្ញត្ត​ការ​ឲ្យ​មានត្ត​ ​បញ្ញត្ត​អព្ភាន​ ​បញ្ញត្ត​ឱ​សារ​ណី​យក​ម្ម​ ​បញ្ញត្ត​និស្សារ​ណី​យក​ម្ម​ ​បញ្ញត្ត​ឧបសម្បទា​ ​បញ្ញត្ត​អបលោកនកម្ម​ ​បញ្ញត្ត​ញត្តិកម្ម​ ​បញ្ញត្ត​ញត្តិទុតិយកម្ម​ ​បញ្ញត្ត​ញត្តិ​ចតុត្ថកម្ម​។​

​ចប់​ ​បញ្ញត្ត​វគ្គ​ ​ជា​គំរប់៣​។​


 [​៤៤៤​]​ ​កាល​សិក្ខាបទ​ដែល​អ្នកណាមួយ​ ​មិនទាន់​បាន​បញ្ញត្តទុក​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​ទ្រង់​បញ្ញត្ត​សិក្ខាបទ​ឡើង​ ​សិក្ខាបទ​ដែល​ព្រះអង្គ​បញ្ញត្ត​ហើយ​ ​ទ្រង់​បញ្ញត្ត​ថែមទៀត​ ​ទ្រង់​បញ្ញ​ត្ត​សម្មុ​ខា​វិន័យ​ ​បញ្ញត្ត​សតិវិន័យ​ ​បញ្ញត្ត​
ថយ | ទំព័រទី ៤៣១ | បន្ទាប់
ID: 636804184894193949
ទៅកាន់ទំព័រ៖