ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

ដោយ​អាសនៈ​ផង​ ​គួរតែ​និមន្ត​បុគ្គល​នោះ​ ​ដោយ​ចីវរ​បិណ្ឌបាត​ ​សេនាសនៈ​ ​និង​គ្រឿងបរិក្ខារ​ ​គឺ​ថ្នាំ​ជា​បច្ច័យ​ ​ដល់​អ្នកមាន​ជម្ងឺ​ផង​ ​គួរតែ​ចាត់ចែង​នូវ​ការ​រក្សា​ការពារ​គ្រប់គ្រង​ ​ដែល​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ​ដល់​បុគ្គល​នោះ​ផង​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​ចុះ​មហារាជ​ ​សំគាល់ហេតុ​នោះ​ដូចម្តេច​ ​កាលបើ​ហេតុ​យ៉ាងនោះ​មាន​ហើយ​ ​ផល​នៃ​សមណប្បដិបត្តិ​ ​ដែល​ឃើញច្បាស់​ដោយខ្លួនឯង​ ​ឈ្មោះថា​ ​មាន​ដែរ​ ​ឬមិន​មាន​ទេ​។​ ​ព្រះរាជា​ក្រាបបង្គំទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​កាលបើ​ហេតុ​យ៉ាងនេះ​មាន​ហើយ​ ​ផល​នៃ​សមណប្បដិបត្តិ​ ​ដែល​ឃើញច្បាស់​ដោយខ្លួនឯង​ ​ឈ្មោះថា​ ​មាន​ដោយពិត​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​នេះឯង​ជា​ផល​នៃ​សមណប្បដិបត្តិ​ ​ដែល​ឃើញច្បាស់​ដោយខ្លួនឯង​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ ​ជាបឋម​ ​ដែល​តថាគត​ ​អាច​បញ្ញត្តដល់​មហារាជ​បាន​។​
 [​១០១​]​ ​ព្រះរាជា​ទូល​សួរ​ទៀត​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ចុះ​ព្រះអង្គ​អាច​បញ្ញត្ត​នូវ​ផល​នៃ​សមណប្បដិបត្តិ​ ​ដែល​ឃើញច្បាស់​ដោយខ្លួនឯង​ ​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​ដទៃទៀត​ ​យ៉ាង​ដូច្នោះ​ ​បាន​ដែរ​ឬ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​តថាគត​ ​(​អាច​បញ្ញត្ត​បាន​)​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​បើដូច្នេះ​ ​តថាគត​ ​សូម​សួរ​មហារាជ​ ​ចំពោះ​ប្រស្នា​នុ៎ះ​វិញ​ ​មហារាជ​គាប់​ព្រះរាជហឫទ័យ​យ៉ាងណា​ ​គប្បី​ដោះស្រាយ​នូវ​ប្រស្នា​នោះ​យ៉ាងនោះ​ចុះ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៥១ | បន្ទាប់
ID: 636809414062533363
ទៅកាន់ទំព័រ៖