ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

បពិត្រមហារាជ​ ​ចុះ​ព្រះអង្គ​សំគាល់​នូវ​ហេតុ​នោះ​ដូចម្តេច​ ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​(​បើ​)​ ​ព្រះអង្គ​ ​មាន​បុរស​ជា​អ្នក​ភ្ជួរ​រាស់​ ​ជាគ​ហប​តិ​ ​ជា​អ្នកធ្វើ​គ្រឿង​ពលិការ​ ​ជា​អ្នកធ្វើ​គំនរ​ស្រូវ​ឲ្យ​ចំរើន​។​ ​បុរស​នោះ​ ​ក៏​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អើហ្ន៎​ ​ហេតុ​អស្ចារ្យ​ពេក​ណាស់​ ​អើហ្ន៎​ ​ហេតុ​ចំឡែក​ពេក​ណាស់​ ​នេះ​ជាគ​តិ​របស់​បុណ្យ​ ​នេះ​ជា​វិបាក​របស់​បុណ្យ​ ​ព្រោះថា​ព្រះបាទ​អជាត​សត្តុ​វេ​ទេ​ហី​បុត្ត​ ​ជាធំ​ក្នុង​ដែន​មគធៈ​នេះ​ ​ក៏​ជា​មនុស្ស​ ​អាត្មាអញ​សោត​ ​ក៏​ជា​មនុស្ស​ដែរ​ ​ប៉ុន្តែ​ព្រះបាទ​អជាត​សត្តុ​វេ​ទេ​ហី​បុត្ត​ ​ជាធំ​ក្នុង​ដែន​មគធៈ​នេះ​ ​ទ្រង់​ឆ្អែត​ស្កប់ស្កល់​ដោយ​កាមគុណ​ទាំង៥​ ​មាន​គេ​បម្រើ​ ​ហាក់ដូចជា​ទេវតា​ ​ឯ​អាត្មាអញ​ ​ជា​អ្នក​ភ្ជួរ​រាស់​ ​ជាគ​ហប​តិ​ ​ជា​អ្នកធ្វើ​គ្រឿង​ពលិការ​ ​ជា​អ្នកធ្វើ​គំនរ​ស្រូវ​ឲ្យ​ចំរើន​ ​ដល់​ព្រះរាជា​នោះ​ទៅវិញ​ ​អាត្មាអញ​ ​គួរតែ​ធ្វើបុណ្យ​ឲ្យបាន​ដូចជា​បុណ្យ​ព្រះរាជា​នោះ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​មានតែ​អាត្មាអញ​ ​កោរសក់​ ​និង​ពុកមាត់​ ​ពុកចង្កា​ ​ស្លៀកដណ្តប់​សំពត់​កា​សាយៈ​ទាំងឡាយ​ ​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ហើយ​ចូល​ទៅកាន់​ផ្នួស​ចុះ​។​ ​សម័យ​ខាងក្រោយ​មក​ ​បុរស​នោះ​ ​ក៏​លះបង់​នូវ​គំនរ​នៃ​ភោគៈ​តិច​ក្តី​ ​លះបង់​នូវ​គំនរ​នៃ​ភោគៈ​ច្រើន​ក្តី​ ​លះបង់​ញាតិវង្ស​តិច​ក្តី​ ​លះបង់​ញាតិវង្ស​ច្រើន​ក្តី​ ​ចោលចេញ​ ​ហើយក៏​កោរសក់​ ​និង​ពុកមាត់​ ​ពុកចង្កា​ ​ស្លៀកដណ្តប់​សំពត់​កា​សាយៈ​ទាំងឡាយ​ ​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ហើយ​ចូល​ទៅកាន់​ផ្នួស​។​ ​លុះ​បុរស​នោះ​ ​បាន​បួស​យ៉ាងនេះ​ហើយ​
ថយ | ទំព័រទី ១៥២ | បន្ទាប់
ID: 636809414358150272
ទៅកាន់ទំព័រ៖