ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

ទាយ​លក្ខណៈ​ខ្លះ​ ​ទាយ​វត្ថុ​ ​ដែល​កណ្តុរ​កាត់​ ​(​មាន​សំពត់​ជាដើម​)​ខ្លះ​ ​និយាយ​អំពី​ការ​បូជា​ដោយ​ភ្លើង​ខ្លះ​ ​និយាយ​អំពី​ការ​បូជា​ដោយ​វែក​ខ្លះ​ ​និយាយ​អំពី​ការ​បូជា​ដោយ​អង្កាម​ខ្លះ​ ​និយាយ​អំពី​ការ​បូជា​ដោយ​កុណ្ឌក​ខ្លះ​ ​និយាយ​អំពី​ការ​បូជា​ដោយ​អង្ករ​ខ្លះ​ ​និយាយ​អំពី​ការ​បូជា​ដោយ​ទឹកដោះ​រាវ​ខ្លះ​ ​និយាយ​អំពី​ការ​បូជា​ដោយ​ប្រេង​ខ្លះ​ ​និយាយ​អំពី​ការ​បូជា​ដោយ​មាត់​(​១​)​ខ្លះ​ ​និយាយ​អំពី​ការ​បូជា​ដោយ​ឈាម​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​ទាយ​នូវ​អវយវៈ​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​ទាយ​ភូមិឋាន​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​ទាយ​ទី​ស្រែចម្ការ​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​ស្គាល់​ព្រៃខ្មោច​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​ចាប់​ខ្មោច​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​ការពារ​រក្សា​ភូមិ​ផ្ទះ​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​ស្តោះ​ពស់​(​២​)​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​រក្សា​ពិស​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​ស្តោះ​ខ្ទួយ​ទិច​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​ស្តោះ​កណ្តុរ​ខាំ​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​ទាយ​សម្រែកសត្វ​ស្លាប​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​ទាយ​សម្រែក​ក្អែក​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​ទាយ​អាយុ​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​រារាំង​នូវ​សរ​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​មើល​នូវ​ស្នាមជើង​ម្រឹគ​ ​គឺ​សត្វ​ជើង៤ទាំងអស់​ខ្លះ​។​ ​ភិក្ខុ​ជា​អ្នក​វៀរចាក​ការ​ចិញ្ចឹមជីវិត​ ​ដោយ​មិច្ឆាជីវៈ​ ​ព្រោះ​តិរច្ឆាន​វិជ្ជា​ ​មាន​សភាព​ដូច្នេះ​ឯង​។​ ​នេះ​ជា​សីល​របស់​ភិក្ខុ​នោះ​។​
​(​១​)​ ​អដ្ឋកថា​ ​ថា​ ​យក​មាត់​ខាំ​វត្ថុ​មាន​គ្រាប់​ស្ពៃ​ជាដើម​ ​យក​ទៅ​ដាក់​ក្នុង​ភ្លើង​ ​ឬ​សូត្រ​របៀន​បូជា​ដោយ​មាត់​។​ ​(​២​)​ ​វិជ្ជា​មើល​សត្វ​ ​ដែល​ពស់​ខាំ​ ​ឬហៅ​ពស់​។​
ថយ | ទំព័រទី ១៦៩ | បន្ទាប់
ID: 636809420330311860
ទៅកាន់ទំព័រ៖