ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

បុរស​នោះ​ ​គប្បី​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​បាន​ចេញ​អំពី​ស្រុក​របស់​ខ្លួន​ ​ទៅកាន់​ស្រុក​ឯណោះ​ ​ក្នុង​ស្រុក​នោះ​ ​អាត្មាអញ​ ​បាន​ឈរ​យ៉ាងនេះ​ ​បាន​អង្គុយ​យ៉ាងនេះ​ ​បាន​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ ​បាន​ស្ងៀម​យ៉ាងនេះ​ ​លុះ​អាត្មាអញ​ ​ចេញ​អំពី​ស្រុក​នោះ​ហើយ​ ​បាន​ទៅកាន់​ស្រុក​ឯណោះ​ទៀត​ ​ក៏​ក្នុង​ស្រុក​នោះ​ឯង​ ​អាត្មាអញ​ ​បាន​ឈរ​យ៉ាងនេះ​ ​បាន​អង្គុយ​យ៉ាងនេះ​ ​បាន​និយាយ​យ៉ាងនេះ​ ​បាន​ស្ងៀម​យ៉ាងនេះ​ ​អាត្មាអញ​ ​ចេញ​អំពី​ស្រុក​នោះ​ហើយ​ ​ក៏បាន​ត្រឡប់​មកកាន់​ស្រុក​របស់​ខ្លួន​ដដែល​វិញ​ ​យ៉ាងណាមិញ​ ​បពិត្រមហារាជ​ ​ភិក្ខុ​ ​កាលបើ​ចិត្ត​តាំង​មាំ​ ​បរិសុទ្ធ​ ​ផូរផង់​ ​មិន​មាន​ទីទួល​ ​គឺ​កិលេស​ ​ប្រាសចាក​ឧបក្កិលេស​ ​មាន​សភាព​ជា​ចិត្តទន់​ ​គួរ​ដល់​ការ​ភាវនា​ ​ដល់​នូវ​សេចក្តី​មិន​ញាប់ញ័រ​ទៅតាម​អារម្មណ៍​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​រមែង​ទាញ​នាំ​បង្អោន​នូវ​ចិត្ត​ទៅ​ ​ដើម្បី​បុព្វេ​និ​វា​សានុ​ស្ស​តិញ្ញាណ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​រមែង​រលឹក​តាម​នូវ​បុព្វេ​និវាស​ជាច្រើន​ប្រការ​ ​ការ​រលឹក​បាន​នោះ​ ​តើ​ដូចម្តេច​ ​គឺ​រលឹក​បាន១ជាតិ​ខ្លះ​ ​២ជាតិ​ខ្លះ​ ​៣ជាតិ​ខ្លះ​ ​៤ជាតិ​ខ្លះ​ ​៥ជាតិ​ខ្លះ​ ​១០ជាតិ​ខ្លះ​ ​២០ជាតិ​ខ្លះ​ ​៣០ជាតិ​ខ្លះ​ ​៤០ជាតិ​ខ្លះ​ ​៥០ជាតិ​ខ្លះ​ ​១០០ជាតិ​ខ្លះ​ ​១ពាន់​ជាតិ​ខ្លះ​ ​១សែន​ជាតិ​ខ្លះ​ ​អនេក​សំ​វដ្ត​កប្ប​ខ្លះ​ ​អនេក​វិ​វដ្ត​កប្ប​ខ្លះ​ ​អនេក​សំ​វដ្ត​វិ​វដ្ត​កប្ប​ខ្លះ​ថា​ ​អាត្មាអញ​ ​បាន​
ថយ | ទំព័រទី ២០៣ | បន្ទាប់
ID: 636809430926367919
ទៅកាន់ទំព័រ៖