ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

សម្រែកសត្វ​ស្លាប​(​១​)​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​ទាយ​សម្រែក​ក្អែក​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​ទាយ​អាយុ​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​រារាំង​សរ​ខ្លះ​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​មើល​នូវ​ស្នាមជើង​ម្រឹគ​ ​គឺ​សត្វ​ជើង៤ទាំងអស់​ខ្លះ​។​ ​ឯ​ព្រះសមណគោតម​ ​ទ្រង់​វៀរ​ស្រឡះ​ចាក​មិច្ឆាជីវៈ​ ​ព្រោះ​តិរច្ឆាន​វិជ្ជា​ ​មាន​សភាព​ដូច្នេះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុថុជ្ជន​ ​កាល​ពោល​សរសើរគុណ​របស់​តថាគត​ ​តែង​ពោល​ដូច្នេះ​ក៏​មាន​។​
 [​២០​]​ ​ដូចជា​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​ដ៏​ចំរើន​ពួក​មួយ​ ​បរិភោគភោជន​ដែលគេ​ឲ្យ​ដោយ​សទ្ធា​ហើយ​ ​តែ​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ​ ​ចិញ្ចឹមជីវិត​ដោយ​មិច្ឆាជីវៈ​ ​ព្រោះ​តិរច្ឆាន​វិជ្ជា​ ​មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ​។​ ​តិរច្ឆាន​វិជ្ជា​នោះ​ ​តើ​ដូចម្តេច​។​ ​គឺ​ការ​ទាយ​លក្ខណៈ​កែវមណី​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​ដំបង​ ​ឬ​ឈើច្រត់​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​សំពត់​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​សស្ត្រា​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​ដាវ​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​សរ​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​ធ្នូ​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​អាវុធ​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​ស្រី​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​ប្រុស​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​ក្មេងប្រុស​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​ក្មេងស្រី​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​ខ្ញុំប្រុស​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​ខ្ញុំស្រី​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​ដំរី​ខ្លះ​ ​ទាយ​លក្ខណៈ​សេះ​ខ្លះ​ ​ទាយ​
​(​១​)​ ​វិជ្ជា​សម្រាប់​ទាយ​នូវ​សម្រែក​ ​និង​គតិ​ជាដើម​ ​របស់​សត្វស្លាប​ ​ឬសត្វ​ឥត​ស្លាប​ ​និង​សត្វ​ជើង២​ ​ជើង៤​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៣ | បន្ទាប់
ID: 636809359078158437
ទៅកាន់ទំព័រ៖