ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​គួរ​បង្រៀន​មន្ត​កូន​នោះ​បាន​។​ ​ចុះ​គួរ​ហាម​ ​មិន​ឲ្យ​ព្រាហ្មណ​កុមារ​នោះ​ ​បាន​ពួក​ស្ត្រី​ ​(​ដែល​ជា​ខត្តិយ​កញ្ញា​)​ ​ឬមិន​គួរ​ហាម​ទេ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​មិន​គួរ​ហាម​ទេ​។​ ​ចុះ​ជន​ទាំងឡាយ​ ​គួរ​អភិសេក​កូន​នោះ​ ​ឲ្យ​ជា​ក្សត្រិយ៍​បាន​ដែរ​ឬទេ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ហេតុនេះ​ ​មិន​គួរ​ទេ​។​ ​ពាក្យ​ដែល​ខ្ញុំ​ពោល​នោះ​ ​ព្រោះ​ហេតុអ្វី​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រោះ​កូន​នោះ​ ​មិនបាន​កើតមក​អំពី​បិតា​ជា​ក្សត្រិយ៍​។​
 ​[​១៥៧​]​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ត្រាស់​សួរ​ថា​ ​ម្នាល​អម្ព​ដ្ឋ​ ​ប្រៀបផ្ទឹម​ស្រី​និង​ស្រី​ក្តី​ ​ប្រៀបផ្ទឹម​ប្រុស​និង​ប្រុស​ក្តី​ ​(​ឃើញថា​)​ ​ពួក​ក្សត្រិយ៍​ ​ជា​ត្រកូល​ប្រសើរ​ជាង​ ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ជា​ត្រកូល​ទាប​ដូច្នេះ​ឯង​។​ ​ម្នាល​អម្ព​ដ្ឋ​ ​អ្នក​សំគាល់ហេតុ​នោះ​ដូចម្តេច​ ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​កោរ​ក្បាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​ព្រោះ​ទោស​ណាមួយ​ ​ហើយ​រោយ​ផេះ​មួយ​ក្តាប់​ ​ដាក់​(​លើ​ក្បាល​)​ ​រួច​បណ្តេញ​ចេញ​ ​ចាក​ដែន​ក្តី​ ​ចាក​នគរ​ក្តី​ ​ក៏​ព្រាហ្មណ៍​នោះ​ ​គួរ​បាន​អាសនៈ​ ​ឬ​ទឹក​ ​ក្នុង​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ដែរ​ឬ​។​ ​អម្ព​ដ្ឋ​មាណព​ក្រាបបង្គំទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​នេះ​មិន​គួរ​បានទេ​។​ ​ចុះ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​គួរ​អញ្ជើញ​ព្រាហ្មណ៍​ ​ឲ្យ​បរិភោគ​ ​ក្នុង​កាល​ធ្វើ​ភត្ត​ ​ឧទ្ទិស​ដល់​មនុស្ស​ស្លាប់​ក្តី​ ​ក្នុង​ការ​ជាម​ង្គល​ក្តី​ ​ក្នុង​ពិធី​បូជា​ក្តី​ ​ក្នុង​ការ​ទទួលភ្ញៀវ​ក្តី​ ​បាន​ដែរ​ឬ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​នេះ​មិន​គួរ​បានទេ​។​ ​ចុះ​
ថយ | ទំព័រទី ២៣៨ | បន្ទាប់
ID: 636809452027774851
ទៅកាន់ទំព័រ៖