ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

ក៏​ឥឡូវនេះ​ ​ព្រះសមណគោតម​ ​សួរ​ប្រស្នា​នឹង​អាត្មាអញ​ ​ត្រង់​ត្រៃវេទ​ ​ដែល​អាត្មាអញ​បាន​សិក្សា​មក​ ​អំពីសំណាក់​អាចារ្យ​របស់​ខ្លួន​ ​ត្រូវ​ចំ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​អញ​នោះ​ហើយ​ ​អាត្មាអញ​ ​មុខ​ជា​ធ្វើ​ព្រះទ័យ​នៃ​ព្រះសមណគោតម​ ​ឲ្យ​ត្រេកអរ​ ​ដោយ​បញ្ហា​វេយ្យាករណ៍​បាន​ដោយពិត​។​
 [​១៨៦​]​ ​លំដាប់នោះ​ ​សោ​ណ​ទណ្ឌ​ព្រាហ្មណ៍​ ​ក៏​បង្ហើប​ខ្លួន​ ​អើតមើល​បរិសទ្យ​ ​ហើយ​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​រមែង​បញ្ញត្ត​មនុស្ស​ដែល​ប្រកបដោយ​អង្គ៥​ ​ថា​ជា​ព្រាហ្មណ៍​ ​(​មនុស្ស​ដែល​ប្រកបដោយ​អង្គ៥នោះ​)​ ​កាលបើ​ពោល​ថា​ ​ខ្លួនខ្ញុំ​ជា​ព្រាហ្មណ៍​ដូច្នេះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​និយាយ​ដោយ​ប្រពៃ​ផង​ ​មិន​ត្រូវ​មុសាវាទ​ផង​ ​អង្គ​ទាំង៥នោះ​ ​តើ​ដូចម្តេច​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រាហ្មណ៍​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​មាន​ជាតិ​ដ៏​ល្អ​ទាំងពីរ​ចំណែក​ ​គឺ​ចំណែកខាង​មាតា​ ​និង​ចំណែកខាង​បិតា​ ​កើតអំពី​ផ្ទៃ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​ស្អាត​ ​ដរាប​អំពី​តំណ​នៃ​ជីដូនជីតា​ ​ជា​គំរប់៧មក​ ​មិនដែល​មាន​នរណា​ពោលទោស​ ​តិះ​ដៀស​ ​ដោយ​ពោល​ដល់​ជាតិ​កំណើត១​ ​ជា​អ្នក​រាយមន្ត​ ​ចេះចាំ​មន្ត​ ​ជា​អ្នក​ដល់​នូវ​ត្រើយ​នៃ​ត្រៃវេទ​ ​ព្រមទាំង​គម្ពីរ​និ​ឃ​ណ្ឌុ​ ​គម្ពីរ​កេតុ​ភៈ​ ​អក្ខរប្បភេទ​ ​គឺ​សិក្ខា​ ​និង​និរុត្តិ​ ​ដែល​មាន​គម្ពីរ​ឥតិ​ហា​សៈ​ ​ជា​គំរប់៥​ ​ជា​អ្នក​ស្គាល់​បទ​ ​និង​វេយ្យាករណ៍​ ​ជា​អ្នក​មិន​ឱនថយ​ ​គឺ​ស្ទាត់ជំនាញ​ ​ក្នុង​លោកាយត​សាស្ត្រ​ ​និង​មហា​បុរិស​លក្ខណ​ព្យាករណ​សាស្ត្រ១​ ​ជា​អ្នកមាន​រូបល្អ​
ថយ | ទំព័រទី ២៨៥ | បន្ទាប់
ID: 636809466417687907
ទៅកាន់ទំព័រ៖