ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

ចូល​ទៅកាន់​ផ្នួស​ហើយ​ ​ក៏​អាស្រ័យ​នូវ​ការ​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​កិលេស​ ​អាស្រ័យ​នូវ​ការ​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដំ​កល់​មាំ​ ​អាស្រ័យ​នូវ​ការ​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ប្រក​បរឿយៗ​ ​អាស្រ័យ​នូវ​សេចក្តី​មិន​ធ្វេសប្រហែស​ ​អាស្រ័យ​នូវ​ការ​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ដោយ​ល្អ​ ​ហើយ​បាន​នូវ​ចេ​តោស​មា​ធិ​ ​តាម​បែបផែន​ ​(​នៃ​ចិត្ត​របស់​យោគី​)​ ​កាលបើ​ចិត្ត​តាំងនៅ​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ហើយ​ ​ក៏​រលឹក​បាន​នូវ​ខន្ធ​ដែល​ធ្លាប់​អាស្រ័យ​នៅក្នុង​កាលមុន​ ​កំណត់​ត្រឹម​អត្តភាព​ជា​ទេវតា​នោះ​ ​មិន​អាច​នឹង​រលឹក​នូវ​ខន្ធ​ឲ្យ​ហួស​អំពី​កំណត់​នោះ​ទៅទៀត​បាន​ឡើយ​។​ ​សត្វ​នោះ​ឯង​ ​ក៏​ពោល​ពាក្យ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​អ្នក​ទាំងឡាយ​ដ៏​ចំរើន​ ​ពួក​ទេវតា​ណា​ ​មិន​វិនាស​ខ្លួន​ព្រោះ​ល្បែង​ ​ពួក​ទេវតា​នោះ​ ​ជា​អ្នក​មិន​មាន​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ក្នុង​ល្បែងលេងសើច​ ​ត្រេកត្រអាល​ជា​ធម្មតា​ ​ហួស​វេលា​ឡើយ​។​ ​កាលបើ​ពួក​ទេវតា​នោះ​ ​មិន​មាន​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ក្នុង​ល្បែងលេងសើច​ ​ត្រេកត្រអាល​ជា​ធម្មតា​ ​ហួស​វេលា​ហើយ​ ​ស្មារតី​មិន​ភ្លេច​វង្វេង​ឡើយ​។​ ​ទេវតា​ទាំងនោះ​ ​មិន​ច្យុត​ចាក​ពួក​ទេវតា​នោះ​ ​ព្រោះ​មិន​ភ្លេចស្មារតី​ ​ជា​អ្នក​ទៀងទាត់​ ​ឋិតថេរ​ ​មាន​សភាព​មិន​ប្រែប្រួល​ ​ទាំង​ឋិតនៅ​ដោយ​សស្ស​តិ​វត្ថុ​។​ ​ឯ​យើង​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ជា​អ្នក​វិនាស​ខ្លួន​ ​ព្រោះ​ល្បែង​
ថយ | ទំព័រទី ៤៩ | បន្ទាប់
ID: 636809367803497498
ទៅកាន់ទំព័រ៖