ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

ចិត្តប្រទូស្ត​ដល់គ្នា​នឹងគ្នា​ហើយ​ ​ក៏​លំបាក​កាយ​ ​លំបាកចិត្ត​។​ ​ទេវតា​ទាំងនោះ​ ​ក៏​ច្យុត​ចាក​ពួក​ទេវតា​នោះ​មក​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ហេតុ​នុ៎ះ​មាន​ពិតប្រាកដ​ ​ត្រង់​ពាក្យ​ថា​ ​សត្វ​ណាមួយ​ ​ច្យុត​ចាក​ពួក​ទេវតា​នោះ​ ​មកកាន់​អត្តភាព​ជា​មនុស្ស​នេះ​ ​លុះ​មកកាន់​អត្តភាព​ជា​មនុស្ស​នេះ​ហើយ​ ​បាន​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ផ្នួស​ ​លុះ​ចេញ​ចាក​ផ្ទះ​ ​ចូល​ទៅកាន់​ផ្នួស​ហើយ​ ​អាស្រ័យ​នូវ​ការ​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​កិលេស​ ​អាស្រ័យ​នូវ​ការ​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដំ​កល់​មាំ​ ​អាស្រ័យ​នូវ​ការ​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ប្រក​បរឿយៗ​ ​អាស្រ័យ​នូវ​សេចក្តី​មិន​ធ្វេសប្រហែស​ ​អាស្រ័យ​នូវ​ការ​យកចិត្ត​ទុកដាក់​ដោយ​ល្អ​ ​ហើយ​បាន​នូវ​ចេ​តោស​មា​ធិ​ ​តាម​បែបផែន​ ​(​នៃ​ចិត្ត​របស់​យោគី​)​ ​កាលបើ​ចិត្ត​តាំងនៅ​ខ្ជាប់ខ្ជួន​ហើយ​ ​ក៏​រលឹក​បាន​នូវ​ខន្ធ​ដែល​ធ្លាប់​អាស្រ័យ​នៅក្នុង​កាលមុន​ ​កំណត់​ត្រឹម​អត្តភាព​ជា​ទេវតា​នោះ​ ​មិន​អាច​នឹង​រលឹក​ឲ្យ​ហួស​អំពី​កំណត់​នោះ​ទៅទៀត​បាន​ឡើយ​។​ ​សត្វ​នោះ​ ​ក៏​ពោល​ពាក្យ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ម្នាល​អ្នក​ទាំងឡាយ​ដ៏​ចំរើន​ ​ពួក​ទេវតា​ណា​ ​មិនបាន​វិនាស​ ​ព្រោះ​ចិត្តប្រទូស្ត​ ​ពួក​ទេវតា​នោះ​ ​មិន​សំឡឹង​រំពៃ​នូវ​គ្នានឹងគ្នា​ហួស​វេលា​។​ ​កាលបើ​ពួក​ទេវតា​នោះ​ ​មិន​សំឡឹង​រំពៃ​នូវ​គ្នានឹងគ្នា​ហួស​វេលា​ហើយ​ ​ក៏​មិន​ធ្វើ​ចិត្ត​ឲ្យ​ប្រទូស្ត​គ្នា​ឡើយ​។​ ​លុះ​ពួក​ទេវតា​នោះ​ ​មានចិត្ត​មិនបាន​ប្រទូស្ត​គ្នានឹងគ្នា​ហើយ​ ​ក៏​មិន​លំបាក​កាយ​ ​មិន​លំបាកចិត្ត​ឡើយ​។​ ​ទេវតា​ទាំងនោះ
ថយ | ទំព័រទី ៥១ | បន្ទាប់
ID: 636809368466585424
ទៅកាន់ទំព័រ៖