ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

មិនបាន​ច្យុត​ចាក​ពួក​ទេវតា​នោះ​ទេ​ ​ជា​អ្នក​ទៀងទាត់​ ​ឋិតថេរ​ ​មាន​សភាព​មិន​ប្រែប្រួល​ឡើយ​ ​នឹង​ឋិតនៅ​ស្មើដោយ​សស្ស​តិ​វត្ថុ​។​ ​ចំណែកខាង​យើង​ ​ដែល​ជា​អ្នក​វិនាស​ខ្លួន​ ​ព្រោះ​ចិត្តប្រទូស្ត​ ​យើង​ទាំងនោះ​ ​សំឡឹង​រំពៃ​គ្នានឹងគ្នា​ហួស​វេលា​។​ ​យើង​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​កាល​សំឡឹង​រំពៃ​នូវ​គ្នានឹងគ្នា​ហួស​វេលា​ហើយ​ ​ក៏​ធ្វើ​ចិត្ត​ឲ្យ​ប្រទូស្ត​គ្នានឹងគ្នា​។​ ​លុះ​យើង​ទាំងឡាយ​នោះ​ ​មានចិត្ត​ប្រទូស្ត​គ្នានឹងគ្នា​ហើយ​ ​ក៏​លំបាក​កាយ​ ​លំបាកចិត្ត​។​ ​យើង​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ច្យុត​ចាក​ពួក​ទេវតា​នោះ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ជា​អ្នក​មិន​ទៀងទាត់​ ​មាន​អាយុ​ខ្លី​ ​មាន​កិរិយា​ច្យុតិ​ជា​ធម្មតា​ ​ទើបបាន​មកកាន់​អត្តភាព​ជា​មនុស្ស​នេះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ជាហេតុ​ទី៣​ ​ដែល​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​ពួក​មួយ​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​ឯក​ច្ច​សស្ស​ត​ឯក​ច្ច​អ​សស្ស​ត​ទិដ្ឋិ​ ​អាស្រ័យ​ ​ប្រារព្ធ​ ​ទើប​បញ្ញត្ត​នូវ​ខ្លួន​ ​និង​លោក​ថា​ ​ទៀង​ខ្លះ​ ​មិន​ទៀង​ខ្លះ​។​
 ​[​៣៤​]​ ​ក្នុង​ហេតុ​ទី៤ទៀត​ថា​ ​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​ដ៏​ចំរើន​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​ឯក​ច្ច​សស្ស​ត​ឯក​ច្ច​អ​សស្ស​ត​ទិដ្ឋិ​ ​បញ្ញត្ត​នូវ​ខ្លួន​ ​និង​លោក​ ​ថា​ទៀង​ខ្លះ​ ​មិន​ទៀង​ខ្លះ​ ​តើ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​អ្វី​ ​ព្រោះ​ប្រារព្ធ​អ្វី​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​បុគ្គល​ពួក​មួយ​ក្នុង​លោក​នេះ​ ​ជា​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ពិចារណា​ជាប្រក្រតី​។​ ​បុគ្គល​នោះ​ ​ក៏​ពោល​នូវ​ពាក្យ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៥២ | បន្ទាប់
ID: 636809368850587388
ទៅកាន់ទំព័រ៖