ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

ដែល​ខ្លួន​ស្រាវជ្រាវ​បាន​មក​ ​ដោយ​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​ ​ដែល​ខ្លួន​ស្ទាបស្ទង់​ដោយ​ការពិចារណា​ ​ជា​ពាក្យ​កើតមាន​ដោយ​ប្រាជ្ញា​របស់​ខ្លួន​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ធម្មជាត​ណា​ដែល​ហៅថា​ ​ភ្នែក​ខ្លះ​ ​ត្រចៀក​ខ្លះ​ ​ច្រមុះ​ខ្លះ​ ​អណ្តាត​ខ្លះ​ ​កាយ​ខ្លះ​ ​(​ធម្មជាត​នោះ​)​ ​គឺ​ខ្លួននេះ​ឯង​ ​ជាស​ភាវៈ​មិន​ទៀងទាត់​ ​មិន​ឋិតថេរ​ ​តែង​ប្រែប្រួល​ជា​ធម្មតា​។​ ​មួយវិញទៀត​ ​ធម្មជាត​ណា​ ​ដែលគេ​ហៅថា​ ​ចិត្ត​ក្តី​ ​មនោ​ក្តី​ ​វិញ្ញាណ​ក្តី​ ​(​ធម្មជាត​នោះ​)​ ​គឺ​ខ្លួននេះ​ឯង​ ​ជាស​ភាវៈ​ទៀងទាត់​ ​ឋិតថេរ​ ​មិន​ប្រែប្រួល​ជា​ធម្មតា​ ​នឹង​ឋិតនៅ​ស្មើដោយ​សស្ស​តិ​វត្ថុ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​នេះ​ជាហេតុ​ទី៤​ ​ដែល​សមណព្រាហ្មណ៍​ទាំងឡាយ​ពួក​មួយ​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​ឯក​ច្ច​សស្ស​ត​ឯក​ច្ច​អ​សស្ស​ត​ទិដ្ឋិ​ ​អាស្រ័យ​ ​ប្រារព្ធ​ ​ទើប​បញ្ញត្ត​នូវ​ខ្លួន​ ​និង​លោក​ថា​ ​ទៀង​ខ្លះ​ ​មិន​ទៀង​ខ្លះ​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​សមណព្រាហ្មណ៍​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​ឯក​ច្ច​សស្ស​ត​ឯក​ច្ច​អ​សស្ស​ត​ទិដ្ឋិ​នោះ​ ​រមែង​បញ្ញត្ត​នូវ​ខ្លួន​ ​និង​លោក​ថា​ទៀង​ខ្លះ​ ​មិន​ទៀង​ខ្លះ​ ​ដោយហេតុ៤ប្រការ​នេះឯង​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ពួក​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ណា​នីមួយ​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​ឯក​ច្ច​សស្ស​ត​ឯក​ច្ច​អ​សស្ស​ត​ទិដ្ឋិ​ ​បញ្ញត្ត​នូវ​ខ្លួន​ ​និង​លោក​ថា​ទៀង​ខ្លះ​ ​មិន​ទៀង​ខ្លះ​ ​សមណៈ​ ​ឬ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងអស់​នោះ​ ​(​រមែង​បញ្ញត្ត​)​ ​ដោយហេតុ​ទាំង៤នេះឯង​ ​ឬក៏​បណ្តា​ហេតុ​ទាំង៤នោះ​ ​ដោយហេតុ​ណាមួយ​ ​មិន​មានហេតុ​ដទៃ​ ​ក្រៅពី​ហេតុ​ទាំង៤នេះ​ឡើយ​។​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៥៣ | បន្ទាប់
ID: 636809369107522084
ទៅកាន់ទំព័រ៖