ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៤

ដោយខ្លួនឯង​ ​ទាំង​ដឹង​ច្បាស់​នូវ​ហេតុ​ដែល​នាំឲ្យកើត​ឡើង​ ​នៃ​វេទនា​ផង​ ​នូវ​សេចក្តី​អស់​ទៅ​នៃ​វេទនា​ផង​ ​នូវ​សេចក្តី​ឆ្ងាញ់​ពិសា​របស់​វេទនា​ផង​ ​នូវ​ទោស​របស់​វេទនា​ផង​ ​នូវ​កិរិយា​រលាស់ចោល​នូវ​វេទនា​ផង​ ​ដោយ​គួរ​តាមពិត​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​ផុត​ស្រឡះ​ហើយ​ ​ចាក​កិលេស​ ​ព្រោះ​មិន​ប្រកាន់​ ​(​នូវ​ធម៌​ណាមួយ​ ​មាន​ខន្ធ​ជាដើម​)​។​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​ព្រះ​តថាគត​ ​បាន​ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​ ​ដោយ​បញ្ញា​ដ៏​ឧត្តម​ ​ដោយខ្លួនឯង​ហើយ​ ​អាច​នឹង​សំដែង​បាន​ ​នូវ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ពួក​ជន​ ​កាល​ពោល​សរសើរគុណ​របស់​តថាគត​ ​តាម​សេចក្តី​ពិត​ ​ដោយ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ណា​ ​ធម៌​ទាំងឡាយ​នេះឯង​ ​ជា​ធម៌​ដ៏​ជ្រាលជ្រៅ​ ​ដែល​បុគ្គល​ឃើញ​បាន​ដោយ​លំបាក​ ​ត្រាស់​ដឹង​បាន​ដោយ​កម្រ​ ​ជា​ធម៌​ស្ងប់​រម្ងាប់​ ​ជា​ធម៌​ថ្លៃថ្លា​ ​មិនជា​ទី​ស្ទង់​ប្រមើល​ដោយ​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​បាន​ ​ជា​ធម៌​ដ៏​ល្អិត​ ​មានតែ​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​ទើប​ដឹង​បាន​។​
 [​៤៥​]​ ​ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​ ​មាន​សមណព្រាហ្មណ៍​ពួក​មួយ​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​អ​បរ​ន្ត​កប្ប​ទិដ្ឋិ​ ​ជា​អ្នកមាន​សេចក្តី​យល់​ឃើ​ញរឿយៗ​ ​នូវ​ខន្ធ​ជា​ចំណែកខាង​មុខ​ ​(​អនាគត​)​ ​ប្រារព្ធ​ខន្ធ​ ​ជា​ចំណែកខាង​មុខ​ ​ហើយ​សំដែង​នូវ​ចំណែក​នៃ​ទិដ្ឋិ​ច្រើនប្រការ​ ​ដោយហេតុ៤៤​។​ ​ចុះ​ពួក​សមណព្រាហ្មណ៍
ថយ | ទំព័រទី ៧៥ | បន្ទាប់
ID: 636809376116572979
ទៅកាន់ទំព័រ៖