ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៥

សម័យ​នោះ​ ​សញ្ញា​ខ្លះ​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​ការហាត់​ ​សញ្ញា​ខ្លះ​រលត់​ទៅ​ ​ព្រោះ​ការហាត់​ ​ដូច​ពណ៌នា​មកនេះ​ ​នេះឯង​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ការហាត់​សញ្ញា​។​
 [​៨៥​]​ ​ម្នាល​បោ​ដ្ឋ​បាទ​ ​សេចក្តី​ផ្សេងទៀត​ថា​ ​ព្រោះ​កន្លង​នូវ​រូបសញ្ញា​(​១​)​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​បដិឃ​សញ្ញា​(​២​)​ ​ព្រោះ​លែង​ធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ ​នូវ​នានត្ត​សញ្ញា​(​៣​)​ ​ដោយ​ប្រការ​ទាំងពួង​ហើយ​ ​ភិក្ខុ​ក៏បាន​ដល់​នូវ​អាកាសានញ្ចាយតន​ជ្ឈាន​ ​ដោយធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្ត​ថា​ ​អាកាស​ ​មិន​មាន​ទីបំផុត​ ​ដូច្នេះ​ ​សម្រេចសម្រាន្ត​នៅ​ ​ដោយ​ឥរិយាបទ​ទាំង៤​ ​រូបសញ្ញា​ ​ជា​ខាងដើម​ ​របស់​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​រលត់​ទៅ​ ​សច្ច​សញ្ញា​ដ៏​ល្អិត​ ​ពោល​គឺ​ ​អាកាសានញ្ចាយតន​ជ្ឈាន​ ​ក៏​មាន​ក្នុង​សម័យ​នោះ​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ឈ្មោះថា​ ​មាន​សច្ច​សញ្ញា​ដ៏​ល្អិត​ ​ពោល​គឺ​ ​អាកាសានញ្ចាយតន​ជ្ឈាន​ ​ក្នុង​សម័យ​នោះ​ឯង​ ​សញ្ញា​ខ្លះ​កើតឡើង​ ​ព្រោះ​ការហាត់​ ​សញ្ញា​ខ្លះ​រលត់​ទៅ​ ​ព្រោះ​ការហាត់​ ​ដូច​ពណ៌នា​មកនេះ​ ​នេះឯង​ ​ដែល​ហៅថា​ ​ការហាត់​សញ្ញា​។​
​(​១​)​ ​សេចក្តី​សំគាល់​ក្នុង​រូបាវចរ​ជ្ឈាន​ ​និង​អារម្មណ៍​របស់​ឈាន​នោះ​។​ ​(​២​)​ ​សេចក្តី​សំគាល់​ ​ដែល​កើតឡើង​ដោយ​វត្ថុ​ ​មាន​ចក្ខុ​ជាដើម​ ​ប៉ះពាល់​គ្នា​នឹង​អារម្មណ៍​ ​មាន​រូប​ជាដើម​។​ ​(​៣​)​ ​សញ្ញា​ ​ដែល​ប្រព្រឹត្តទៅ​ក្នុង​អារម្មណ៍​ផ្សេងគ្នា​ ​ឬសញ្ញា​ដែល​ផ្សេងគ្នា​ ​(​វិសុទ្ធិមគ្គ​)​។​
ថយ | ទំព័រទី ១១៨ | បន្ទាប់
ID: 636811816581459586
ទៅកាន់ទំព័រ៖