ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៥

ក៏​ដឹង​ថា​ ​ប្រកបដោយ​ទោស​ ​បើ​ស្រមោល​មុខ​របស់​ខ្លួន​ ​មិន​ប្រកបដោយ​ទោស​ក្តី​ ​ក៏​ដឹង​ថា​ ​មិន​ប្រកបដោយ​ទោស​ ​ដូចម្តេច​មិញ​ ​ម្នាល​មាណព​ ​ភិក្ខុ​ដែល​បាន​ចេ​តោ​បរិ​យញ្ញា​ណ​ ​ក៏​ដូច្នោះឯង​។​បេ​។​ ​ម្នាល​មាណព​ ​ភិក្ខុ​ ​កាលបើ​ចិត្ត​តាំង​ខ្ជាប់ខ្ជួន​។​បេ​។​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ទៅតាម​អារម្មណ៍​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ក៏​តម្រង់​ផ្ចង់​បង្អោន​ចិត្ត​ទៅ​ ​ដើម្បី​ចេ​តោ​បរិ​យញ្ញា​ណ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​កំណត់​ដឹង​នូវ​ចិត្ត​របស់​ពួក​សត្វ​ដទៃ​ ​បុគ្គល​ដទៃ​ ​ដោយចិត្ត​របស់​ខ្លួន​ ​គឺ​ចិត្ត​ដែល​ប្រកបដោយ​រាគៈ​ក្តី​ ​ក៏​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ចិត្ត​ប្រកបដោយ​រាគៈ​។​បេ​។​ ​ចិត្ត​មិនទាន់​បាន​រួច​ស្រឡះ​ក្តី​ ​ក៏​ដឹង​ច្បាស់​ថា​ ​ចិត្ត​មិនទាន់​បាន​រួច​ស្រឡះ​ ​ដោយ​អំពើ​ណា​។​ ​អំពើ​នេះឯង​ ​ជា​បញ្ញា​របស់​ភិក្ខុ​នោះ​។​
 [​១៣៦​]​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​កាលបើ​ចិត្ត​តាំង​ខ្ជាប់ខ្ជួន​។​បេ​។​ ​មិន​ញាប់ញ័រ​ទៅតាម​អារម្មណ៍​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​ក៏​តម្រង់​ផ្ចង់​បង្អោន​ចិត្ត​ទៅ​ ​ដើម្បី​បុព្វេ​និ​វា​សានុ​ស្ស​តិញ្ញាណ​។​ ​ភិក្ខុ​នោះ​ ​ក៏​រលឹក​នូវ​ខន្ធ​ ​ដែល​សត្វ​អាស្រ័យ​នៅ​ ​ក្នុង​កាលមុន​ជាច្រើន​ប្រការ​ ​រលឹក​ខន្ធ​ដូចម្តេច​ ​គឺ​រលឹក​បាន១ជាតិ​ ​២ជាតិ​ ​៣ជាតិ​ ​៤ជាតិ​ ​៥ជាតិ​ ​១០ជាតិ​ ​២០ជាតិ​ ​៣០ជាតិ​ ​៤០ជាតិ​ ​៥០ជាតិ​ ​១០០ជាតិ​ ​១ពាន់​ជាតិ​ ​១សែន​ជាតិ​ក៏បាន​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៩២ | បន្ទាប់
ID: 636811838052657668
ទៅកាន់ទំព័រ៖