ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៥

​[​១៥២​]​ ​វិញ្ញាណ​ ​គឺ​ព្រះនិព្វាន​ ​មិនមែន​ជាទី​សម្រាប់​ឃើញ​ ​(​ដោយ​ចក្ខុ​បាន​)​ទេ​ ​ជា​ធម្មជាត​គ្មាន​ទីបំផុត​ ​មាន​ពន្លឺ​ ​(​កម្មដ្ឋាន​)​ ​ដោយ​ជុំវិញ​ ​អាបោធាតុ​ក្តី​ ​បឋវីធាតុ​ក្តី​ ​តេជោធាតុ​ក្តី​ ​វាយោធាតុ​ក្តី​ ​មិន​តាំងនៅ​ក្នុង​ព្រះនិព្វាន​នុ៎ះ​ឡើយ​ ​(​ឧបា​ទាយ​រូប​)​ ​ដែល​មាន​សណ្ឋាន​វែង​ក្តី​ ​ខ្លី​ក្តី​ ​តូច​ក្តី​ ​ធំ​ក្តី​ ​ល្អ​ ​អាក្រក់​ក្តី​ ​តែង​រលត់​ ​ក្នុង​ព្រះនិព្វាន​នុ៎ះ​ ​នាម​និង​រូប​ ​តែង​រលត់​ ​ឥតមាន​សេសសល់​ក្នុង​ព្រះនិព្វាន​នុ៎ះ​ ​នាម​ ​និង​រូប​នោះ​ ​តែង​រលត់​ក្នុង​ព្រះនិព្វាន​នុ៎ះ​ ​ព្រោះ​រលត់​ទៅ​នៃ​វិញ្ញាណ​។​