ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៥

 [​១៨២​]​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​សួរ​ថា​ ​ម្នាល​វា​សេ​ដ្ឋៈ​ ​អ្នក​សំគាល់​សេចក្តី​នោះ​ ​ដូចម្តេច​ ​អ្នក​ធ្លាប់​បានឮ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ព្រឹទ្ធា​ចារ្យ​ ​មាន​អាយុ​ច្រើន​ ​ជា​អាចារ្យ​ ​ប្រធាន​លើ​អាចារ្យ​ទាំងឡាយ​ ​និយាយ​ថា​ ​ព្រហ្ម​ ​មាន​ស្ត្រីជា​គ្រឿង​ជាប់​ចំពាក់​ ​ឬមិន​មាន​ស្ត្រីជា​គ្រឿង​ជាប់​ចំពាក់​ទេ​។​ ​វា​សេដ្ឋ​មាណព​ ​ក្រាបបង្គំទូល​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រហ្ម​មិន​មាន​ស្ត្រីជា​គ្រឿង​ជាប់​ចំពាក់​ទេ​។​ ​ព្រហ្ម​មានចិត្ត​ចងពៀរ​ ​ឬមិន​បាន​ចងពៀរ​ទេ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រហ្ម​មិន​មានចិត្ត​ចងពៀរ​ទេ​។​ ​ព្រហ្ម​មានចិត្ត​ប្រកបដោយ​ព្យាបាទ​ ​ឬមិន​មានចិត្ត​ប្រកបដោយ​ព្យាបាទ​ទេ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រហ្ម​មិន​មានចិត្ត​ប្រកបដោយ​ព្យាបាទ​ទេ​។​ ​ព្រហ្ម​មានចិត្ត​សៅហ្មង​ ​ឬមិន​មានចិត្ត​សៅហ្មង​ទេ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រហ្ម​មិន​មានចិត្ត​សៅហ្មង​ទេ​(​១​)​ ​ព្រហ្ម​ប្រព្រឹត្តទៅ​តាមអំណាចចិត្ត​បាន​ ​ឬ​ប្រព្រឹត្តទៅ​តាមអំណាចចិត្ត​មិនបានទេ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រហ្ម​ប្រព្រឹត្តទៅ​តាមអំណាចចិត្ត​បាន​(​២​)​ ​។​ ​ម្នាល​វា​សេ​ដ្ឋៈ​ ​អ្នក​សំគាល់​សេចក្តី​នោះ​ដូចម្តេច​ ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​អ្នក​ត្រៃវិជ្ជា​ ​មាន​ស្ត្រីជា​គ្រឿង​ជាប់​
​(​១​)​ ​អដ្ឋកថា​ ​ពន្យល់​ថា​ ​ព្រហ្ម​មិន​មានចិត្ត​សៅហ្មង​ ​ព្រោះ​មិន​មាន​ឧទ្ធច្ចកុក្កុច្ចៈ​។​ ​(​២​)​ ​ព្រហ្ម​ប្រព្រឹត្តទៅ​តាមអំណាចចិត្ត​បាន​ ​ព្រោះ​មិន​មាន​វិចិកិច្ឆា​។​
ថយ | ទំព័រទី ២៦៨ | បន្ទាប់
ID: 636811866369607305
ទៅកាន់ទំព័រ៖