ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៥

បាន​ ​តើ​សមគ្នា​ដែរ​ឬ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ដំណើរ​នុ៎ះ​ ​ប្រៀបធៀប​មិនបានទេ​។​ ​ម្នាល​វា​សេ​ដ្ឋៈ​ ​ត្រូវហើយ​ ​ម្នាល​វា​សេ​ដ្ឋៈ​ ​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​អ្នក​ត្រៃវិជ្ជា​ ​ដែល​ប្រព្រឹត្តទៅ​តាមអំណាចចិត្ត​មិនបាន​ទាំងនោះ​ ​លុះ​បែកធ្លាយ​កាយ​ ​ខាងមុខ​អំពី​សេចក្តី​ស្លាប់​ ​នឹង​ទៅ​កើតជា​មួយ​នឹង​ព្រហ្ម​ ​ដែល​ប្រព្រឹត្តទៅ​តាមអំណាចចិត្ត​បាន​ ​ហេតុដូច្នេះ​នេះ​ ​មិនដែល​មាន​ទេ​។​ ​ម្នាល​វា​សេ​ដ្ឋៈ​ ​ព្រាហ្មណ៍​ ​អ្នក​ត្រៃវិជ្ជា​ទាំងនោះ​ ​ចូល​ទៅ​ ​(​កាន់​ទី​មិនមែន​ផ្លូវ​ ​ដោយ​សំគាល់​ថា​ផ្លូវ​)​ ​ក្នុង​ផ្លូវ​ជាទី​ទៅកាន់​ព្រហ្មលោក​ ​(​ដូចជា​)​ ​ចុះទៅ​ ​(​កាន់​ទី​មាន​ភក់​ ​ដោយ​សំគាល់​ថា​ ​ទី​រាបស្មើ​)​ ​លុះ​ចុះទៅ​ហើយ​ ​ក៏​ដល់​នូវ​សេចក្តី​បាក់បែក​ ​(​នៃ​អវយវៈ​តូច​ធំ​)​ ​សំគាល់​នូវ​ការ​ឆ្លង​ថា​ស្រួល​ហើយ​ ​ក៏​ឆ្លង​ទៅ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ត្រៃវិជ្ជា​របស់​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ ​អ្នក​ត្រៃវិជ្ជា​នេះ​ ​អ្នកប្រាជ្ញ​ ​តែង​ហៅថា​ ​ព្រៃធំ​ ​គឺ​ត្រៃវិជ្ជា​ខ្លះ​ ​ហៅថា​ ​ព្រៃ​ដែល​គ្មាន​ទឹក​ ​គឺ​ត្រៃវិជ្ជា​ខ្លះ​ ​ហៅថា​ ​សេចក្តី​វិនាស​ ​គឺ​ត្រៃវិជ្ជា​ខ្លះ​។​
 [​១៨៤​]​ ​កាល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ត្រាស់​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​វា​សេដ្ឋ​មាណព​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​បានឮ​ដូច្នេះ​ថា​ ​ព្រះសមណគោតម​ស្គាល់ផ្លូវ​ ​ដើម្បី​ទៅ​កើតជា​មួយ​នឹង​ព្រហ្ម​ ​មែន​ឬ​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​វា​សេ​ដ្ឋៈ​ ​អ្នក​សំគាល់​សេចក្តី​នោះ​ដូចម្តេច​ ​មន​សាក​ត​គ្រាម​ ​នៅក្នុង​ទី​ជិតនឹង​ទីនេះ​ ​
ថយ | ទំព័រទី ២៧១ | បន្ទាប់
ID: 636811867138051257
ទៅកាន់ទំព័រ៖