ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៥

 [​២៩​]​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​ក្នុង​យ័ញ្ញ​នោះ​ឯង​ ​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​ ​ក៏​ខាន​សម្លាប់​គោ​ ​ខាន​សម្លាប់​ពពែ​ ​និង​កែះ​ ​ខាន​សម្លាប់​មាន់​ ​ជ្រូក​ ​ពួក​សត្វ​ផ្សេង​ៗ​ ​ក៏​មិនបាន​ដល់​នូវ​សេចក្តី​វិនាស​ ​ខាន​កាប់​ដើមឈើ​ ​មក​ធ្វើជា​គោល​ ​(​សម្រាប់​ចារឹក​ឈ្មោះ​)​ ​ខាន​ច្រូត​ស្បូវភ្លាំង​ ​ដើម្បីឲ្យ​លំបាក​ ​(​ដល់​ជន​ឯទៀត​)​។​ ​ចំណែកខាង​ពួក​ជន​ណា​ ​ដែល​ជា​ខ្ញុំកំដរ​ក្តី​ ​ជា​អ្នកបំរើ​ក្តី​ ​ជា​អ្នកធ្វើការ​ងារ​ក្តី​ ​ជន​ទាំងនោះ​ ​ព្រះរាជា​ក៏​មិនបាន​គម្រាម​ ​ដោយ​អាជ្ញា​ ​មិនបាន​គម្រាម​ឲ្យ​ភ័យ​ ​មិន​មានមុខ​ជោក​ដោយ​ទឹកភ្នែក​ ​ស្រែក​ទ្រ​ហ៊ោ​យំ​ធ្វើការងារ​ឡើយ​។​ ​ដោយពិត​នោះ​ថា​ ​ពួក​ជន​ណា​ ​ចង់​ធ្វើការងារ​ ​ពួក​ជន​នោះ​ ​ក៏​ធ្វើ​ទៅ​ ​ពួក​ជន​ណា​ ​មិន​ចង់​ធ្វើការងារ​ ​ពួក​ជន​នោះ​ ​ក៏​ខានធ្វើ​ទៅ​។​ ​ពួក​ជន​ចង់​ធ្វើការ​ណា​ ​ក៏​ធ្វើការ​នោះ​ទៅ​ ​មិន​ចង់​ធ្វើការ​ណា​ ​ក៏​ខានធ្វើ​ការនោះ​ទៅ​។​ ​ឯ​យញ្ញពិធី​នោះ​ ​ក៏​សម្រេច​ដោយ​ទឹកដោះថ្លា​ ​ប្រេង​ ​ទឹកដោះខាប់​ ​ទឹកដោះជូរ​ ​ទឹកឃ្មុំ​ ​និង​ទឹកអំពៅ​ប៉ុណ្ណោះ​ឯង​។​
 [​៣០​]​ ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ ​កាលនោះ​ ​ពួក​ក្សត្រិយ៍​អ្នក​នៅក្នុង​និគម​ ​និង​ជនបទ​ ​ដែល​នៅក្នុង​ព្រះរាជ​អំណាច​។​ ​ពួក​អមាត្យ​ ​រាជបរិសទ្យ​ ​ជា​អ្នក​និគម​ ​និង​អ្នកជនបទ​។​ ​ពួក​ព្រាហ្មណ​មហាសាល​ ​ជា​អ្នក​និគម​
ថយ | ទំព័រទី ៣៩ | បន្ទាប់
ID: 636811785232426524
ទៅកាន់ទំព័រ៖