ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៥

តើ​ដូចម្តេច​។​ ​ព្រះអង្គ​ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា​ ​ម្នាល​មហា​លិ​ ​ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនា​នេះ​ ​ជា​សោតាបន្ន​បុគ្គល​ ​មិន​មាន​កិរិយា​ធ្លាក់ទៅក្នុង​អបាយ​ទាំង៤​ ​ជា​ធម្មតា​ ​គឺ​លែង​ទៅកាន់​អបាយ​ ​ជា​បុគ្គល​ទៀងទាត់​ ​មាន​កិរិយា​ត្រាស់​ដឹង​ទៅខាងមុខ​ ​ព្រោះ​កិរិយា​អស់​ទៅ​នៃ​សំយោជនៈ៣​ ​ម្នាល​មហា​លិ​ ​ធម៌​នេះឯង​ ​ដែល​ឈ្មោះថា​ ​លើសលុប​ជាង​ ​ប្រសើរ​ជាង​សមាធិ​ភាវនា​ ​ដែល​ពួក​ភិក្ខុ​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចរិយៈ​ ​ក្នុង​សំណាក់​តថាគត​ ​(​អាច​)​ ​ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​បាន​។​
 [​៥៣​]​ ​ម្នាល​មហា​លិ​ ​សេចក្តី​ផ្សេងទៀត​ថា​ ​ភិក្ខុ​ជាស​ក​ទា​គាមិ​បុគ្គល​ ​មកកាន់​លោក​នេះ​ត្រឹមតែ​ម្តង​ទៀត​ ​ក៏​ធ្វើ​នូវ​ទីបំផុត​នៃ​ទុក្ខ​បាន​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​សំយោជនៈ៣​ ​ព្រោះ​ស្រាលស្តើង​នៃ​រាគៈ​ ​ទោសៈ​ ​មោហៈ​ ​ម្នាល​មហា​លិ​ ​ធម៌​នេះឯង​ ​ឈ្មោះថា​ ​លើសលុប​ជាង​ ​ប្រសើរ​ជាង​ ​ដែល​ពួក​ភិក្ខុ​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចរិយៈ​ ​ក្នុង​សំណាក់​តថាគត​ ​(​អាច​)​ ​ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​បាន​។​
 [​៥៤​]​ ​ម្នាល​មហា​លិ​ ​សេចក្តី​ផ្សេងទៀត​ថា​ ​ភិក្ខុ​ជា​ឧបបាតិកៈ​កំណើត​ ​ព្រោះ​អស់​ទៅ​នៃ​សំយោជនៈ​ ​ជា​ចំណែកខាង​អាយ៥​ ​ហើយ​បរិនិព្វាន​ក្នុង​ភព​នោះ​ ​មាន​កិរិយា​មិន​ត្រឡប់​មក​ ​អំពី​លោក​នោះ​វិញ​
ថយ | ទំព័រទី ៦៨ | បន្ទាប់
ID: 636811802128072899
ទៅកាន់ទំព័រ៖