ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៥

បរិភោគ​អាហារ​ ​ក៏បាន​ ​ទាំង​កម្លាំង​ក្នុង​ខ្លួន​ ​ក៏​មាន​។​ ​បុរស​នោះ​ ​គប្បី​បាន​នូវ​បាមោជ្ជៈ​ ​គប្បី​បាន​នូវ​សេចក្តី​សោមនស្ស​ ​មាន​ជា​អំពី​អាពាធ​នេះ​ជាហេតុ​។​ ​ម្នាល​មាណព​ ​មួយទៀត​ ​ដូចជា​បុរស​ដែល​ជាប់គុក​ ​លុះ​សម័យ​ខាងក្រោយ​មក​ ​បុរស​នោះ​ ​បាន​រួចពីគុក​នោះ​ដោយ​សួស្តី​ ​ឥតមាន​ភិតភ័យ​ ​ទាំង​សេចក្តី​បង់ខាត​នៃ​ភោគៈ​ ​របស់​បុរស​នោះ​ ​សូម្បី​បន្តិចបន្តួច​ ​ក៏​មិន​មាន​។​ ​ទើប​បុរស​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​កាលពីមុន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជាប់គុក​ ​ឥឡូវនេះ​ ​អាត្មាអញ​បាន​រួច​អំពី​គុក​នោះ​ដោយ​សួស្តី​ ​ឥតមាន​ភិតភ័យ​ ​ទាំង​សេចក្តី​បង់ខាត​នៃ​ភោគៈ​ ​របស់​អាត្មាអញ​ ​សូម្បី​បន្តិចបន្តួច​ ​ក៏​មិន​មាន​។​ ​បុរស​នោះ​ ​គប្បី​បាន​នូវ​បាមោជ្ជៈ​ ​គប្បី​បាន​នូវ​សេចក្តី​សោមនស្ស​ ​មានការ​រួច​អំពី​គុក​នោះ​ ​ជាហេតុ​។​ ​ម្នាល​មាណព​ ​មួយទៀត​ ​ដូចជា​បុរស​ ​ដែល​ជា​ទាសៈ​គេ​ ​តែង​មិនបាន​ធ្វើការ​អ្វីមួយ​ ​តាមអំពើចិត្ត​របស់​ខ្លួន​ ​ប្រព្រឹត្តទៅ​តាមអំពើចិត្ត​របស់​បុគ្គល​ដទៃ​ ​ទៅ​ទីណា​ ​តាម​សេចក្តី​ពេញចិត្ត​ខ្លួន​ ​មិនបានទេ​។​ ​លុះ​សម័យ​ជា​ខាងក្រោយ​មក​ ​បុរស​នោះ​ ​បាន​រួច​អំពី​ភាវៈ​នៃ​ខ្លួន​ ​ជា​ទាសៈ​គេ​នោះ​ ​ជា​អ្នកធ្វើការ​ងារ​អ្វីមួយ​ ​តាមអំពើចិត្ត​របស់​ខ្លួន​បាន​ ​មិន​ប្រព្រឹត្តទៅ​តាមអំពើចិត្ត​របស់​បុគ្គល​ដទៃ​ ​បាន​រួច​ជា​អ្នកជា​ ​ទៅ​ទីណា​ ​តាម​សេចក្តី​ពេញចិត្ត​របស់​ខ្លួន​ក៏បាន​។​ ​បុរស​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​កាលពីមុន​ ​អាត្មាអញ​ ​ជា​ទាសៈ​គេ​ ​មិនបាន​ធ្វើការ​អ្វីមួយ​តាមអំពើចិត្ត​របស់​ខ្លួន​ ​
ថយ | ទំព័រទី ១៧៥ | បន្ទាប់
ID: 636811833047491389
ទៅកាន់ទំព័រ៖