ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៦
[១០១] ម្នាលអានន្ទ វិមោក្ខ (ធម៌ជាគ្រឿងរួចចាកអាសវៈ) នេះ មាន៨ប្រការ។ វិមោក្ខ៨ប្រការ តើដូចម្តេច។ បុគ្គលបាននូវរូបជ្ឈាន
(១) រមែងឃើញនូវរូប គឺកសិណទាំងឡាយ មាននីលកសិណជាដើម នេះជាវិមោក្ខទី១។ បុគ្គលមិនមានសេចក្តីសំគាល់នូវរូបខាងក្នុង រមែងឃើញនូវរូបខាងក្រៅទាំងឡាយ គឺកសិណ មាននីលកសិណជាដើម នេះជាវិមោក្ខទី២។ បុគ្គលមានចិត្តចុះស៊ប់កាន់ឈាន ក្នុងវណ្ណកសិណ ដែលបរិសុទ្ធ
(២) នេះជាវិមោក្ខទី៣។ បុគ្គលដែលកន្លងនូវរូបសញ្ញា
(៣) ដល់នូវសេចក្តីវិនាស នៃបដិឃសញ្ញា
(៤) មិនបានធ្វើទុកក្នុងចិត្ត នូវនានត្តសញ្ញា
(៥) ដោយប្រការទាំងពួង ហើយ
(១) រូបាវចរជ្ឈាន ដែលកើតអំពីកសិណ មាននីលកសិណជាដើម ក្នុងអាការទាំង៣២ មានសក់ ជាដើម ដែលសន្មតថា ជាវត្ថុខាងក្នុង។ (២) បុគ្គលដែលបានឈាន ព្រោះអាស្រ័យវណ្ណកសិណ មាននីលកសិណជាដើម ដែលបរិសុទ្ធថ្លៃថ្លាជាងបុគ្គលទី១ ទី២។ (៣) សេចក្តីសំគាល់ក្នុងរូបាវចរជ្ឈាន និងអារម្មណ៍របស់ឈាននោះ។ (៤) សេចក្តីសំគាល់ដែលកើតឡើងដោយវត្ថុ មានចក្ខុជាដើម ប៉ះពាល់នឹងអារម្មណ៍ មានរូបជាដើម។ (៥) សញ្ញាដែលប្រព្រឹត្តទៅក្នុងអារម្មណ៍ផ្សេងគ្នា ឬសញ្ញាដែលផ្សេងគ្នា។
ID: 636814345019413064
ទៅកាន់ទំព័រ៖