ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៦

បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ចុះ​ព្រះអង្គ​មាន​សញ្ញា​ដែរ​ឬ​។​ ​ម្នាល​អាវុសោ​ ​តថាគត​ ​មាន​សញ្ញា​ដែរ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ព្រះអង្គ​មាន​សញ្ញា​ ​នៅ​ភ្ញាក់​រលឹក​ ​កាលដែល​ភ្លៀង​កំពុង​បង្អុរ​ចុះ​ ​កាលដែល​ភ្លៀង​កំពុង​ធ្វើ​សំឡេង​ឈូឆរ​ ​កាលដែល​ផ្លេកបន្ទោរ​កំពុង​ភ្លឺ​ច្រវាត់​ ​កាលដែល​រន្ទះ​កំពុង​បាញ់​ ​ទ្រង់​មិនបាន​ឃើញ​ ​ទាំង​មិនបាន​ឮសូរ​សំឡេង​ទេ​ឬ​។​ ​អើ​អាវុសោ​។​ ​ម្នាល​បុ​ក្កុ​សៈ​ ​គ្រានោះ​ ​បុរស​នោះ​ ​មាន​សេចក្តី​ត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​ឱ​ហ្ន៎​ ​ហេតុនេះ​ ​ជា​អស្ចារ្យ​ពេក​ណាស់​ ​ឱ​ហ្ន៎​ ​ហេតុនេះ​ ​ចំឡែក​ពេក​ណាស់​ ​ឱ​ហ្ន៎​ ​ពួក​បព្វជិត​ ​តែង​នៅ​ដោយ​វិហារធម៌​ដ៏​ស្ងប់​រម្ងាប់​មែន​ ​ព្រោះថា​ ​បុគ្គល​ដែល​មាន​សញ្ញា​ ​នៅ​ភ្ញាក់​រលឹក​ ​កាលដែល​ភ្លៀង​កំពុង​បង្អុរ​ចុះ​ ​កាលដែល​ភ្លៀង​កំពុង​ធ្វើ​សំឡេង​ឈូឆរ​ ​កាលដែល​ផ្លេកបន្ទោរ​កំពុង​ភ្លឺ​ច្រវាត់​ ​កាលដែល​រន្ទះ​កំពុង​បាញ់​ ​ឥត​បានឃើញ​ ​ទាំង​មិនបាន​ឮសូរ​សោះ​។​ ​បុរស​នោះ​ ​ក៏​កើត​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ដោយ​ក្រៃលែង​ ​ចំពោះ​តថាគត​ ​ហើយ​ធ្វើ​ប្រទក្សិណ​ ​ដើរចេញ​ទៅ​។​ ​លុះ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​មាន​ព្រះពុទ្ធដីកា​ ​យ៉ាងនេះ​ហើយ​ ​បុ​ក្កុ​សម​ល្ល​បុត្ត​ ​ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ដូច្នេះ​ថា​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​សេចក្តី​ជ្រះថ្លា​ណា​ ​របស់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​ ​ដែល​កើតឡើង​ក្នុង​អាឡារតាបស​ ​កាលាម​គោត្ត​ ​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​
ថយ | ទំព័រទី ២៨០ | បន្ទាប់
ID: 636814427563504316
ទៅកាន់ទំព័រ៖