ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៦

នេះ​ប្រាកដជា​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​បណ្ឌិត​ត្រូវ​ដឹង​តាម​ទំនង​ ​ដែល​ឆន្ទ​រាគ​ ​កើតមាន​ព្រោះ​អាស្រ័យ​ការវិនិច្ឆ័យ​នេះ​ចុះ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​សេចក្តី​ពិត​ថា​ ​បើ​ការវិនិច្ឆ័យ​មិន​មាន​ហើយ​ ​ដល់​សត្វ​ណាមួយ​ ​ក្នុង​ភព​ណាៗ​ ​ដោយ​អាការ​ទាំងពួង​ ​ដោយ​សភាវៈ​ទាំងពួង​។​ ​កាលបើ​ការវិនិច្ឆ័យ​ ​មិន​មាន​ដោយ​ប្រការ​ទាំងពួង​ ​ព្រោះ​ការវិនិច្ឆ័យ​រលត់​ហើយ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​តើ​ឆន្ទ​រាគ​ ​គប្បី​មាន​ប្រាកដ​ដែរ​ឬ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ហេតុ​នុ៎ះ​មិន​មាន​ទេ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​ដូច្នោះឯង​ ​ការវិនិច្ឆ័យ​នេះ​ ​ទើប​ជាហេតុ​ ​ជា​និទាន​ ​ជាស​មុ​ទ័យ​ ​ជា​បច្ច័យ​នៃ​ឆន្ទ​រាគៈ​។​ ​ពាក្យ​ថា​ ​ការវិនិច្ឆ័យ​ ​កើតមាន​ ​ព្រោះ​អាស្រ័យ​លាភ​ ​នេះ​ប្រាកដជា​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ ​ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ព្រោះហេតុនោះ​ ​ពាក្យ​នុ៎ះ​ ​បណ្ឌិត​គួរ​ដឹង​តាម​ទំនង​ ​ដែល​ការវិនិច្ឆ័យ​ ​កើតមាន​ព្រោះ​លាភ​នេះ​ចុះ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​សេចក្តី​ពិត​ថា​ ​បើ​លាភ​មិន​មាន​ហើយ​ ​ដល់​សត្វ​ណាមួយ​ ​ក្នុង​ភព​ណាៗ​ ​ដោយ​អាការ​ទាំងពួង​ ​ដោយ​សភាវៈ​ទាំងពួង​។​ ​កាលបើ​លាភ​ ​មិន​មាន​ដោយ​ប្រការ​ទាំងពួង​ ​ព្រោះ​លាភ​រលត់​ហើយ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​តើ​ការវិនិច្ឆ័យ​ ​គប្បី​មាន​ប្រាកដ​ដែរ​ឬ​។​ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន​ ​ហេតុ​នុ៎ះ​មិន​មាន​ទេ​។​ ​ម្នាល​អានន្ទ​ ​ព្រោះ​ហេតុ​ដូច្នោះឯង​ ​លាភ​នេះ​
ថយ | ទំព័រទី ១២៩ | បន្ទាប់
ID: 636814170941366369
ទៅកាន់ទំព័រ៖