ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៧

អរិយបុគ្គល​ ​គួរ​ហៅ​បុគ្គល​ដទៃ​ឲ្យ​ចូល​មក​មើល​បាន​ ​ជា​ធម៌​ដែល​អរិយបុគ្គល​ ​គួរ​បង្អោន​ចូល​មក​ទុក​ក្នុងចិត្ត​បាន​ ​ជា​ធម៌​ដែល​វិញ្ញូ​ជន​ទាំងឡាយ​ ​គប្បី​ដឹង​ច្បាស់​ក្នុងចិត្ត​របស់​ខ្លួន​។​ ​យើង​ពិចារណា​រកមើល​នូវ​គ្រូ​ ​ដែល​ជា​អ្នក​សំដែង​នូវ​ធម៌​ ​គួរ​បង្អោន​ចូល​មក​ទុក​ក្នុងចិត្ត​បាន​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​គុណ​នេះ​ ​ក្នុង​ចំណែក​កាលដែល​កន្លងទៅ​ហើយ​ ​មិនឃើញ​មាន​ក្នុង​កាល​ឥឡូវនេះ​ ​ក្រៅអំពី​ព្រះមានព្រះភាគ​នោះ​ចេញ​ហើយ​ ​ក៏​មិនឃើញ​មាន​ដែរ​ ​(​នេះ​ជា​គុណ​ទី២​)​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​អង្គ​នោះ​ ​ទ្រង់​បញ្ញត្ត​ដោយ​ប្រពៃ​ហើយ​ថា​ ​នេះ​ជាកុសល​ ​ទ្រង់​បញ្ញត្ត​ហើយ​ ​ដោយ​ប្រពៃ​ថា​ ​នេះ​ ​ជាអកុសល​។​ ​នេះ​ប្រកបដោយ​ទោស​។​ ​នេះ​ ​មិន​ប្រកបដោយ​ទោស​។​ ​នេះ​គួរ​សេព​។​ ​នេះ​មិន​គួរ​សេព​។​ ​នេះ​ជា​អំពើថោកទាប​។​ ​នេះ​ជា​អំពើ​ថ្លៃថ្លា​។​ ​ព្រះមានព្រះភាគ​ ​ទ្រង់​បញ្ញត្ត​ដោយ​ប្រពៃ​ហើយ​ថា​ ​នេះ​ ​ធម៌​ខ្មៅ​ ​ធម៌​ស​ ​និង​ធម៌​ជាស​ប្ប​ដិ​ភាគ​ ​(​លាយ​ខ្មៅ​ ​លាយស​)​។​ ​យើង​ពិចារណា​រកមើល​នូវ​គ្រូ​ ​ដែល​ជា​អ្នក​បញ្ញត្ត​នូវ​ធម៌​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​ជាកុសល​ ​ជាអកុសល​ ​ប្រកបដោយ​ទោស​ ​មិន​ប្រកបដោយ​ទោស​ ​គួរ​សេព​ ​និង​មិន​គួរ​សេព​ ​ថោកទាប​ ​និង​ថ្លៃថ្លា​ ​ធម៌​ខ្មៅ​ ​ធម៌​ស​ ​និង​សប្បដិភាគ​ ​យ៉ាងនេះ​ ​ជា​អ្នក​ប្រកបដោយ​គុណ​នេះ​ ​ក្នុង​ចំណែក​កាលដែល​កន្លងទៅ​ហើយ​ ​មិនឃើញ​មាន​ ​ក្នុង​កាល​ឥឡូវនេះ​
ថយ | ទំព័រទី ១០៩ | បន្ទាប់
ID: 636816199906736550
ទៅកាន់ទំព័រ៖