ព្រះត្រៃបិដក ភាគ ១៧

សួគ៌​ទេវលោក​ ​ជាមួយនឹង​ពួក​ទេវតា​ជាន់​តាវត្តិង្ស​មែន​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ ​ត្រូវ​មក​ប្រាប់​យើង​ផង​ថា​ ​លោក​ដទៃ​មាន​ ​ពួក​សត្វ​ជា​ឱប​បា​តិកៈ​មាន​ ​ផលវិបាក​របស់​កម្ម​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​សត្វ​ធ្វើល្អ​ ​ធ្វើ​អាក្រក់​មាន​ ​ដោយហេតុនេះ​ ​ព្រោះថា​ ​អ្នក​ទាំងឡាយ​ដ៏​ចំរើន​ ​ជា​បុគ្គល​ដែល​យើង​គួរ​ជឿ​ ​យើង​គួរ​ទទួល​ស្តាប់​ពាក្យ​បាន​ ​ហេតុ​ណា​ដែល​អ្នក​ដ៏​ចំរើន​ទាំងឡាយ​ ​បានឃើញ​ហើយ​ ​ហេតុ​នុ៎ះ​ ​នឹង​ទុកដូចជា​យើង​បានឃើញ​ដោយខ្លួនឯង​ដែរ​ ​ពួក​មិត្រ​អាមាត្យ​ទាំងនោះ​ ​ទទួលពាក្យ​របស់ខ្ញុំ​ថា​ ​ករុណាវិសេស​ ​ហើយ​មិនឃើញ​មក​ប្រាប់​សោះ​ ​ទាំង​មិន​បញ្ជូន​បម្រើ​មក​ឡើយ​ ​បពិត្រ​ព្រះ​កស្សប​ដ៏​ចំរើន​ ​បរិយាយ​នេះឯង​ ​ដែល​នាំឲ្យ​ខ្ញុំ​មានគំនិត​យ៉ាងនេះ​ថា​ ​លោក​ដទៃ​មិន​មាន​ ​ពួក​សត្វ​ជា​ឱប​បា​តិកៈ​មិន​មាន​ ​ផលវិបាក​របស់​កម្ម​ទាំងឡាយ​ ​ដែល​សត្វ​ធ្វើល្អ​ ​ធ្វើ​អាក្រក់​មិន​មាន​ ​ដោយហេតុនេះ​។​
 [​១៤៦​]​ ​ថ្វាយព្រះពរ​រា​ជញ្ញៈ​ ​បើ​ដូច្នោះ​ ​អាត្មាភាព​នឹង​ត្រឡប់​សួរ​មហា​បពិត្រ​ ​ក្នុង​បរិយាយ​នេះ​វិញ​ ​ប្រស្នា​នេះ​ ​ពេញព្រះហឫទ័យ​មហា​បពិត្រ​យ៉ាងណា​ ​សូម​មហា​បពិត្រ​ព្យាករ​ប្រស្នា​នោះ​ ​យ៉ាងនោះ​ចុះ​ ​បពិត្រ​រា​ជញ្ញៈ​ ​១០០ឆ្នាំ​របស់​មនុស្ស​ ​ត្រូវជា១យប់​ ​១ថ្ងៃ​ ​របស់​ទេវតា​ជាន់​តា​វតឹង្ស​ ​
ថយ | ទំព័រទី ៣២៥ | បន្ទាប់
ID: 636816319034810286
ទៅកាន់ទំព័រ៖